ตอนที่ 5
“ข้าสัญญาว่าจะดูแลท่านโมฮัมแทนเจ้าให้ดี เจ้าอย่าห่วงเลย เพราะข้านับถือท่านโมฮัมเสมือนพ่อของข้าอีกคน เจ้าวางใจเถอะมูนา ข้ารับรองว่าจะไม่ให้ผู้ใดมาทำร้ายท่านพ่อของเจ้าได้” ราชิดให้คำมั่น ยิ้มกว้างให้กำลังใจมูนา
“ข้าขอบใจเจ้ามากราชิด ข้ารู้สึกดีขึ้นมากแล้วละ ว่าแต่ข้านี่ก็ช่างเอาเปรียบคนอื่นซะจริง ที่เอาแต่มานั่งมองพระอาทิตย์แทนจะไปช่วยคนอื่นตั้งกระโจมและหุงหาอาหาร” หลังเพิ่งคิดได้มูนาก็เปรยขึ้นเบาๆ
“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบทำงานบ้านงานเรือน แล้วเจ้าจะคิดไปช่วยทำอันใดเล่ามูนา” ราชิดหัวเราะร่วน มูนาชักสีหน้าไม่พอใจมอบให้ แต่ก็จริงอย่างที่ราชิดพูด เพราะเธอไม่ชอบเลยทั้งที่มันเป็นหน้าที่ของสตรีทุกคน แม้ว่าพี่รอนีย์จะคอยพร่ำสอนแต่เธอก็ไม่ใคร่ใส่ใจจะทำนัก
“มันน่าขำนักหรือไงราชิด ในเมื่อข้าไม่ชอบและข้าก็ไม่คิดอยากทำเพื่อไปเอาใจชายใด” มูนาเอ่ยด้วยเสียงหงุดหงิด เพราะนึกรำคาญเสียงหัวเราะของราชิ
