ญาดาเอาผ้าที่บิดหมาดแล้วซับลงไปที่ใบหน้าเพลิงอย่างเบามือไล่ลงไปหาลำคอหนาก่อนจะค่อยๆเช็ดไปที่แขนของเพลิงแต่ตอนนั้นญาดาก็รู้สึกเหมือนมือเพลิงจะขยับ
“คุณ…..คนไข้คะ คนไข้ได้ยินหมอไหมคะ คนไข้..... ”
ญาดาก้มลงไปเรียกเพลิงใกล้ๆแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนที่นอนนิ่งอยู่นั้นจะมีปฏิกิริยาตอบกลับ
หรือว่าฉันจะคิดไปเอง
เสียงในใจของญาดาดังขึ้นดวงตาคู่สวยจดจ้องไปยังใบหน้าคมคายที่ซีดเซียวแต่ก็ยังหลงเหลือเค้าโครงความหล่อเหลา จะว่าไปญาดาก็ไม่เคยมองหน้าเพลิงให้ชัดๆ
“คุณหมอคะ”
จู่ๆพยาบาลคนเดิมก็พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาทำให้ญาดาที่เผลอจ้องหน้าเพลิงต้องรีบผละออกด้วยความตกใจ
“คุณหมอวิรุจให้คุณหมอไปที่ห้องฉุกเฉินด่วนเลยค่ะ”
ถึงแม้ภาพที่เห็นจะทำให้พยาบาลคนนั้นคิดอะไรอยู่บ้างแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมานอกจากรีบรายงานเรื่องที่ได้รับมอบหมาย
“งั้นหมอฝากเช็ดตัวคนไข้ต่อด้วยนะ”
ดวงตาเรียวรีของญาดามองไปที่เพลิงครู่หนึ่งก่
