พรึ่บ!
น้ำไนล์อุ้มกระเตงฉันขึ้นโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว แต่ยังดีที่ฉันโอบกอดรอบลำคอแกร่งเขาไว้ได้ทัน ร่างหนาพาฉันเดินเข้าไปยังห้องนอน ก่อนที่เขาจะวางฉันลงนอนราบไปกับที่นอนหนานุ่ม ใจของฉันเต้นแรงเมื่อเขาหยัดกายขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต
เขาสบตากับฉันขณะที่นิ้วมือหนาค่อย ๆ ละเมียดละไมปลดกระดุมของตัวเอง เขาไม่ได้รีบร้อน เพราะเหยื่ออย่างฉันได้แต่นอนใจสั่นรอเขาอยู่ ไม่มีทางหนีไปไหน ฉันเหมือนกับหนูติดกับ ไม่มีทางออก มีแค่ทางเดียวคือเข้าปากราชสีห์อย่างเขา
เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ค่อย ๆ ถูกถอดออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นหนัดของผู้ชายอย่างเขา ส่วนสูงที่มากกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบหกนั้นทำให้หุ่นของเขาเหมือนกับนายแบบ กล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาชวนให้น่าสัมผัส มันเป็นลอนสวยงามยากจะละสายตาหนี ผิวขาวเนียนของเขาสะท้อนแสงไฟนีออนทางด้านบน น้ำไนล์ยกยิ้มให้กับการไล่สายตาของฉัน
“ไม่เคยเห็นหรือไง ปกติคงมีแต่เสี่ยอ้วนลงพุง
