เมื่อคืนดึกมาแล้วรามิเลสเลยยังไม่ได้เล่นของเล่นชิ้นใหม่ทั้ง 2 ชิ้น เนื่องจากความเหน็ดเหนื่อยจากงานสมรสและความอายุมาก ส่วนลูอิสกับฟ้าทั้งคู่ถูกขังไว้โดยจับแยกห้องกันทันทีที่ตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าแก้วขวัญก็รีบตื่นขึ้นมาทุบตีคนที่ถูกมัดแขนมัดขาอย่างสนุกไม้สนุกมือ ฟ้านั้นเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยเขียวช้ำ ผมเผ้ารุงรังไปหมดเพราะโดยกระชาก
"ปากดีนักนิ ชอบกัดฉันนักหรอ พูดออกมาสิ พูดออกมา"
"ถุ้ย" แก้วขวัญก้มลงไปบีบแก้มคนถูกมัดที่ไม่มีทางสู้อะไรเลย แต่ความแสบของฟ้ามีหรือจะยอม จังหวะที่ถูกจับเงยหน้า ฟ้าถ่มน้ำลายเข้าหน้าแก้วขวัญเต็มๆ
"อีฟ้า"
เพี้ยะ !!! มือเรียวตบลงบนใบหน้าบอบช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ความแกร่งของคนถูกกระทำนั้นไม่มีร้องออกมาสักแอะ
"เก่งแต่กับคนไม่มีทางสู้" ฟ้าเงยหน้าขึ้นต่อว่าร่างบางตรงหน้า
"ฉันทนกับแกมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่แกจะต้องโดนเอาคืนบ้าง"
"ฉันไปทำอะไรให้แก"
"ชอบอวดผัวนักนิ รู้ทั้งรู้ว
