“ยังไงก็เถอะ ระวังตัวไว้ก็ดี” เมื่อเขตไม่รู้จะพูดอะไรจึงโค้งศีรษะให้กับผม จากนั้นสายตาจึงทอดมองไปยังนักท่องเที่ยวที่ยืนเต้นและนั่งดื่มกันอย่างสนุกสนาน พลันก็ไปสะดุ้งร่างเล็กที่คุ้นตากำลังเดินเอาเครื่องดื่มไปเสิร์ฟให้กับโต๊ะของวัยรุ่นชายสามสี่คน ใบหน้าจิ้มลิ้มเผยรอยยิ้มเมื่อได้คุยกับผู้ชายโต๊ะนั้น
ไม่ได้เห็นหน้าเลยนับตั้งแต่วันนั้น... ไผ่เองคงจะบอกเธอเรื่องผมเตือนไปแล้วล่ะมั้ง
“เฮ้ย มึงเห็นน้องเด็กเสิร์ฟคนนั้นปะ”
“อือ น้องฝุ่น น่ารักเนาะ” ขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายสองคนซึ่งนั่งพิงเคาน์เตอร์บาร์กำลังจับจ้องไปยังร่างเล็กที่เดินไปเก็บโต๊ะที่มีคนออกไปแล้ว
“ใช่กูว่าจะลองจีบน้องเขาดูอะ”
“โหย มึงเอาจริงดิ แต่... น้องเขาก็น่ารักจริงๆ จะมีแฟนยังก็ไม่รู้” พวกมันยังคงพูดถึงฝุ่นแต่มันเป็นในทางที่ดีไม่ใช่ทางที่ไม่ดี ไม่งั้นผมคงอาจจะจัดการมันไปแล้วก็ได้
“คงยังหรอกมั้ง แต่ถ้ามีกูก็จะแย่ง
