เดินหนีไผ่ที่ถอนหายใจตามหลังแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ไม่คิดจะสนด้วยอะไรคือการบอกว่ายัยเด็กนั่นจะรู้สึก... จะมารู้สึกอะไรกับผม ยืนกอดกับเขตจนตัวแทบจะจมหายไปแบบนั้น มีใจมามองคนอย่างผมหรือไงกัน เหอะ หรือต่อให้อยากมองหรือไม่ก็อย่าหวังว่าจะได้ใจของผม มันไม่มีใครได้ไปอีกแล้วหัวใจดวงนี้น่ะ
เพราะเมื่อคืนรู้สึกเพลียอาจเป็นเพราะฝุ่นน่ากินเกินห้ามใจ ผมเลยเล่นงานเธอหนักหน่วงจนตัวเองก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงถึงได้ขับรถไปเรื่อยๆ เพื่อออกไปหาอะไรกินนอกเมือง แต่ยังไม่ได้ถึงร้านประจำที่เคยไปนั่งกับหนูนารถของผมก็ถูกตัดหน้าด้วยรถหรูสปอร์ตปอร์เช่สีขาวสะอาดตา ผมหรี่สายตามองคนในรถเมื่อไม่มีใครลงมาจึงลงรถไปพร้อมกับหยิบปืนจากด้านหลังมาถือไว้ เนื่องจากทางนี้เป็นทางที่ค่อนข้างเปลี่ยว ข้างทางมีแต่ต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ผมมองประตูรถที่เปิดออกและรองเท้าผ้าใบสีดำ เลื่อนขึ้นไปยังใบหน้าของใครบางคนที่ตอนนี้กำลังถอดแว่นกันแดดออก เห็นว่า
