แบล็คฝุ่น #4
:: คนที่อบอุ่นกับคนที่มืดมน ::
“อือ” รู้สึกหนักหัวเป็นบ้าเลย ฉันบิดตัวไปมาอยู่บนเตียงที่หนานุ่มก่อนจะกระชับผ้าห่มของตัวเองทว่าเสียงที่ดังเข้ามาในห้องทำให้ฉันขมวดคิ้วทันที เสียงบ้าเสียงบออะไรกัน! “โว้ย เสียงบ้าอะไรเนี่ย”
ตะโกนออกมาพลางลุกขึ้นนั่งเปิดเปลือกตาขึ้นมองไปรอบๆ ก็ต้องตกใจทันทีเมื่อห้องที่นอนอยู่ดันไม่ใช่ห้องของตัวเอง เดี๋ยว! นี่ฉัน... อยู่ที่ไหนเนี่ย
เมื่อคิดได้จึงลุกจากเตียงและวิ่งออกไปนอกห้อง สายตากวาดมองไปรอบๆ ผลันไปสะดุดกับร่างสูงใหญ่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่ามีรอยสักรูปปีกนกสีดำและภาษาอังกฤษที่อ่านได้ว่า ‘Dark Black’ เหมือน... เหมือนรอยสักใครบางคนที่จำได้รางๆ ยกมือกุมขมับตัวเอง ฉันจำได้ว่าแม่ครัวที่คลับสั่งให้เอาเหล้าไปให้คุณแบล็ค จากนั้นเขาก็สั่งให้ฉันกินเหล้าจากนั้นสติฉันก็หายไป
“ระ หรือว่า...”
“ตื่นแล้วเหรอครับ?” น้ำเสียงอ่อนโยนดังขึ้น เรียกสติฉันที่กำลังนึ
