“คะ?” ฉันตอบเป็นภาษาอังกฤษด้วยสีหน้ามึนงง “มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า”
“มี” เขาตอบก่อนจะยกยิ้มมุมปากและตบลงที่หน้าตักของตัวเอง “นั่งตรงนี้ทีสิ”
“...”
“ฉันดวงไม่ดี คงต้องพึ่งสาวน้อยซะหน่อย” มัน... โคตรหยามกันชัดๆ! ฉันพยายามฉีกยิ้มและไม่ตอบโต้อะไร แต่เขาคนนี้ก็ไม่มีท่าทีที่จะปล่อยเลยสักนิด สายตาของฉันมองหาพี่เขตกับพี่ไผ่ที่ออกไปไหนก็ไม่รู้ แถมพนักงานที่อยู่ด้วยกันก็ไม่มีใครคิดจะเข้ามาช่วยฉันสักนิด “ถ้าไม่ คืนนี้เท่าไหร่?”
“ฉันไม่ใช่อีตัว!” ตวาดด้วยภาษาอังกฤษจนทุกคนที่เล่นอยู่เป็นอันหยุดชะงัก
“อย่าเล่นตัว ฉันจ่ายให้เธอห้าเท่า” จะกี่เท่าก็ไม่เอาเว้ย! อยากจะตะโกนใส่หน้าและตบด้วยถาดที่ถือในมือ แต่เขาก็ไม่ยอมแถมยังหันไปหัวเราะกับพวกเพื่อนตัวเองราวกับฉันคือตัวตลก “ฉันใหญ่ เธอฟินแน่”
“ไอ้...”
หมับ
“ปล่อย” ก่อนจะได้ด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย ร่างสูงที่ยืนหันหลังให้แต่ทว่าฉันรู้สิ รู้ได้ทันทีว่าเขาคือใ
