“ครับ แต่ว่า...” มือหนาที่กำลังจะตักข้าวต้มกุ้งเข้าปากเป็นอันหยุดชะงัก
“มีอะไรไม่พร้อม?” และช้อนก็ถูกวางในถ้วยลงอย่างแรงจนน้ำข้าวต้มกระฉอกออกมา “สั่งไว้ว่ายังไง”
“ทุกอย่างเตรียมพร้อมครับ แต่ขาดคนเสิร์ฟคนหนึ่ง”
“ก็ไปหาสิ!” ตวาดพี่เขตจนฉันตวัดสายตาไปมองเขาอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ชอบให้งานบกพร่อง น่าจะรู้ดี”
“ทราบครับ”
ทำไมจะต้องตวาดคนที่อยู่เคียงข้างกับเขามาตลอดด้วย ทำไมจะต้องใส่อารมณ์กับพี่เขตทั้งที่พี่เขตดีขนาดนี้ คนอย่างเขานี่มัน... เคยเห็นใครดีในสายตาตัวเองมั้งเนี่ย!
“ฉันบอกพี่เขตไปแล้วค่ะ ว่าฉันจะไปทำ”
“ว่าไงนะ?” เมื่อเล่นงานพี่เขตเสร็จก็หันมาเล่นงานฉันต่อ “ใครอนุญาต”
“แค่คุณแบล็คอนุญาต เท่ากับว่างานที่เตรียมพร้อมจะสมบูรณ์ทันที” เอียงคอมองเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่เป็นยิ้มที่กุมชัยมากกว่าเพราะฉันไม่เคยรู้สึกชนะเขาได้เลยเท่ากับตอนนี้ “จะบอกให้นะคะที่ฉันทำ เพราะว่าไม่อยากให้คุณต้องต่อว
