ฟาเบียนพร้อมกับลูกน้องอีกสามคนเฝ้าสังเกตความเคลื่อนไหวอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์หลังใหญ่ หนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนแล้วที่พยายามหาทางเข้าแต่ก็ไม่พบ
"บอกแล้วว่าทางเข้ามีแค่ทางอากาศ หาให้ตายก็ไม่เจอหรอก" ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้นมา ยิ่งทำให้ฟาเบียนเครียดจัดจนต้องล้วงหาบุหรี่ออกมาดูดคลายอารมณ์
"แล้วเราจะทำยังไงลูกพี่ ขืนมัวแต่รอมีหวังได้ชวดเงินก้อนใหญ่แน่"
"พวกมึงช่วยหุบปากได้ไหมวะ! กูกำลังใช้ความคิดอยู่" ฟาเบียนตวาดใส่ลูกน้อง ใช่ว่าเขาอยากรอ อยากให้งานเสร็จเร็วๆ ด้วยซ้ำแต่ในเมื่อมีก้างชิ้นใหญ่อย่างลูก้า โรมาโน ทำให้ต้องวางแผนอย่างรัดกุมที่สุด และแล้วคำพูดของคอสโซ่ก็ดังก้องขึ้นมาในหัว
'ถ้าหาทางเข้าไม่ได้ก็ต้องหาทางล่อมันออกมา'
"ใช่...ในเมื่อเข้าไม่ได้ก็ต้องล่อมันออกมา" เขาพ่นควันบุหรี่สีเทาออกมาแล้วโยนมันทิ้ง ก่อนจะนั่งลงรออย่างใจเย็น
ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสี่คนเห็นเฮลิคอปเตอร์บินมาลงก็ตื่นตัว ฟาเบีย
