รถแล่นมาไกลและนานเพียงใดเมลินไม่อาจคาดคะเนได้เพราะเผลอหลับ จนกระทั่งรถเริ่มลดความเร็วลงและจอดนิ่งสนิทถึงรู้สึกตัว
"ถึงแล้วเหรอ" เธอถามอย่างงัวเงียพลางขยี้ตา ก่อนจะมองออกไปนอกรถเห็นผู้คนมากมายทั้งเด็กและผู้ใหญ่เดินสวนกันให้ควั่ก
"อืม" ลูก้าตอบสั้นๆ ในลำคอ ขณะมองสำรวจไปรอบๆ ตัวรถ
"คุณตั้งใจฟังนะ ผมจะให้เวลาคุณคิดว่าจะซื้ออะไรบ้าง เราต้องทำเวลารีบซื้อแล้วรีบกลับมาขึ้นรถ มาร์เซียจะคอยตามเราห่างๆ เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต ส่วนอัลโด้จะรอสแตนด์บายอยู่ที่รถ เข้าใจใช่ไหม"
คำพูดชวนตื่นตระหนก ทำให้หัวใจของเมลินเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม ราวกับว่าเขากำลังจะพาเธอก้าวเข้าสู่สนามรบ
"ทั้งนี้ทั้งนั้นผมไม่ได้บอกนะว่าพวกนั้นอยู่ที่นี่ แต่เพื่อความปลอดภัยอยู่ใกล้ๆ ผมเอาไว้เป็นดีที่สุด"
หญิงสาวพยักหน้ารับ "ฉันเข้าใจ"
"ดีมาก" เขาลูบศีรษะได้รูปสวยแล้วเปิดประตูลงไป ร่างบางจึงค่อยตามลงไป
"ไปร้านเสื้อผ้าก่อนเลยแล้ว
