“คิดจะทำเรื่องแบบนี้โดยไม่สะทกสะท้านสักนิดเนี่ยหรือคะที่บอกว่าตัวเองไม่ผิด” คาริสาเพิ่งเข้าใจคำว่าเถียงคอเป็นเอ็นก็วันนี้เอง
“ฉันคิดจะทำอะไรไหนลองบอกมาหน่อยซิ”
“กะ... ก็ จะอะไรก็แล้วแต่ คุณต้องรู้แก่ใจอยู่แล้ว ถ้าคุณแสนกล้าทำ ครีมจะไม่อยู่กับคุณแสนอีกแล้ว ต่อให้เอาอะไรมาขู่ก็ไม่กลัวทั้งนั้น ครีมจะหนีไปให้ไกล” แน่แล้ว... เห็นท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อนแบบนี้ของนับแสน ยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเขาคิดจะทำอะไรทุเรศๆ พรรค์นั้นแน่
“อันนั้นคงไม่ได้ ชีวิตและวิญญาณของเธอเป็นของฉันตั้งแต่วันที่ยอมจดทะเบียนสมรสเข้ามาเป็นหนึ่งในสิงหโชติเดชาแล้ว ทางเดียวที่จะหนีฉันได้คือตายซะ !”
ถึงรู้อยู่แก่ใจว่าสุดท้ายแล้วสิ่งที่ชายผู้นี้ต้องการก็คืออยากให้เธอตายๆ ไปซะให้พ้น แต่พอมาได้ยินจากปากเขาเองก็อดจะเจ็บไปทั้งหัวใจไม่ได้
“คุณมันร้ายกาจ เคยคิดถึงความรู้สึกครีมบ้างมั้ย”
จะต้องอีกกี่หยาดหยดของน้ำตากันที่ต้องเสียให้
