ตอนที่ 3 หึงหวง
907 คำ
(ติ๊ง ติ๊ง)
เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นในช่วงเวลาสี่ทุ่มครึ่ง เป็นช่วงเวลาที่ชวินทร์กำลังจะเข้านอน ฝ่ามือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างๆหมอนมาเปิดดู
Prawrada : ดาวเองค่ะ หลับฝันดีนะคะพี่มาร์ค😍
Marc.SW : ครับ ฝันดีเช่นกันนะครับน้องดาว
ชวินทร์ตอบกลับข้อความตามมารยาท เขาไม่ได้คิดอะไรกับข้อความที่สาวน้อยคนนั้นส่งมาหา ชวินทร์ค่อนข้างชินกับเรื่องที่มีผู้หญิงมาขายขนมจีบ และตัวเขาเองไม่ได้คิดที่จะสนใจผู้หญิงคนไหนในเชิงนั้น ร่างสูงล้มตัวลงนอนและหลับไปจนถึงเช้า และก็เป็นเหมือนเช่นเคยเขารีบอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนหนังสือในช่วงเช้า และหลังเลิกเรียนช่วงบ่ายก็เป็นเวลาทำงานที่ร้านอาหารไทยกลางเมืองซิดนีย์
"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า รับอะไรดีคะ"
น้ำเสียงเล็กแหลมของหญิงสาวในวัย 20 ปี กล่าวต้อนรับลูกค้าพร้อมกับนำเมนูอาหารวางลงบนโต๊ะทันที
"รับอะไรดีคะ คุณลูกค้า"
พนักงานสาวร่างเล็กขาวอวบเอ่ยถามอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าลูกค้าสาวในชุดนักศึกษาสวมเสื้อสูทสีดำสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังเอาแต่กวาดสายตามองไปรอบๆร้านและไม่สนใจคำถามของเธอที่เอ่ยถาม
"คุณลูกค้ารับอะไรดีคะ!"
"อะ...เอ่อ...เอาราดหน้าหมี่กรอบ น้ำแตงโมปั่นค่ะ"
"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
"ค่ะ"
ในขณะที่พราวรดากำลังนั่งรออาหารที่สั่ง ดวงตากลมโตก็ยังคงเอาแต่มองหาบุคคลที่เธออยากจะเจอ และเขาก็เดินเข้ามาในร้านทันที
"พี่มาร์คคะ"
"อ้าว น้องดาว มาทานข้าวหรอครับ"
"ใช่ค่ะ ดาวเพิ่งเลิกเรียน หิวมาก ก็เลยรีบมาที่ร้านนี้ พี่มาร์คทานข้าวหรือยังคะ"
"ยังครับ"
"ทานด้วยกันไหมคะ ดาวอยากเลี้ยงข้าวพี่"
"ไม่เป็นไรครับ ที่รอทานหลังเลิกงาน ขอบคุณนะครับ"
"ค่ะ"
ใบหน้าสวยหวานส่งยิ้มสดใสให้ชวินทร์
"พี่มาร์คเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับดาวเลยนะคะ"
เธอดูจากชุดนักศึกษาที่เขาสวมใส่
"ครับ ตั้งใจเรียนนะครับ"
"อาหารที่คุณลูกค้าสั่งได้แล้วค่ะ"
"พี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับน้องดาว ทานข้าวให้อร่อยนะครับ"
"ค่ะ พี่มาร์ค ตอนเย็นดาวจะโทรหานะคะ"
"ครับ"
ชวินทร์ตอบตกลงตามมารยาท แล้วเดินเข้าไปในห้องพนักงานทันที
(ปึก!)
เสียงถ้วยราดหน้าและแก้วน้ำแตงโมปั่นถูกวางลงกระแทกโต๊ะเสียงดังจนพราวรดาตกใจ รวมไปถึงลูกค้าโต๊ะข้างๆที่หันมามองยังพนักงานสาวร่างเล็ก
"ขอโทษค่ะ ถ้วยราดหน้ามันร้อน ทานให้อร่อยนะคะคุณลูกค้า"
พนักงานสาวร่างเล็กขาวอวบในชุดเสื้อเชิ๊ตแขนสั้นสีขาวกระโปรงทรงเอยาวคลุมเข่าเล็กน้อยกล่าวขอโทษพราวรดา แต่แววตาที่เธอใช้มองบ่งบอกว่าเธอกำลังโกรธและหึงหวงชวินทร์ พราวรดาเองก็พอจะมองออก เธอจึงยกยิ้มมุมปากหนึ่งข้างพร้อมกับหยิบแก้วน้ำแตงโมปั่นขึ้นมาดูด สองสาวจ้องตากันราวกับกำลังจะเปิดศึก หญิงสาวพนักงานรีบหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องพนักงานทันที
"นั่งนั่นเป็นใครคะ"
พลอยพรรณเอ่ยถามชวินทร์ในขณะที่เขากำลังถอดกระเป๋าเป้สะพายเก็บไว้ในลิ้นชัก
"พลอยหมายถึงลูกค้าคนนั้นหรอ"
"ใช่ พี่มาร์ครู้จักกับนังนั่นตอนไหน"
"เรียกเขาดีๆหน่อยนะพลอย ไปเรียกเขานังนั่นได้ยังไง เขาเป็นลูกค้านะ ถ้ามาดามผึ้งมาได้ยินพลอยอาจจะโดนสั่งพักงานก็ได้นะ"
"พลอยถามว่าไปรู้จักกันตอนไหน"
"รู้จักตอนไหนก็เรื่องของพี่ พลอยตั้งใจเรียนและตั้งใจทำงานดีกว่านะ พลอยก็เป็นเหมือนน้องสาวพี่ ตั้งใจเรียน คุณอามีนตราจะได้ภูมิใจในตัวพลอย"
"แต่เราไม่ใช่สายเลือดเดียวกันนี่คะ"
"แล้วยังไงล่ะพลอย"
"พลอยหึงพี่มาร์ค พลอยหวงพี่ด้วย"
"เฮ่อ...อยากหึงก็หึงคนเดียวไป พี่ไม่ได้คิดอะไรกับพลอย และพี่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น จะให้พี่พูดอีกกี่ครั้ง"
ร่างสูงเดินออกจากห้องพักพนักงานแล้วเดินเข้าไปช่วยงานในห้องครัวทันที
สามชั่วโมงต่อมา
"พี่มาร์ค"
เสียงหวานเอ่ยเรียกชวินทร์ที่เพิ่งเดินออกจากร้านอาหาร
"อ้าว น้องดาว ยังไม่กลับห้องหรือครับ"
"ยังค่ะ ดาวรอพี่มาร์ค"
"รอพี่ทำไมครับ"
ชวินทร์ทำหน้างุนงงเล็กน้อย
"ดาวจะชวนพี่มาร์คไปเดินเล่นที่ Opera House ค่ะ"
"พี่เหนื่อย พี่อยากพักผ่อน พรุ่งนี้พี่มีเรียนแต่เช้า พี่คงไปกับน้องดาวไม่ได้หรอกครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ดาวไปเดินเล่นคนเดียวก็ได้ ถ้าวันไหนพี่มาร์คว่าง ไปเป็นเพื่อนดาวหน่อยนะคะ"
"ครับ พี่ขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ"
"ค่ะ บ๊ายบาย"
"บ๊ายบายครับ"
ร่างสูงเดินจากไปด้วยความเร่งรีบ
"ว้ายยย!"
(ตุ๊บ)
"น้องดาว!"
-------------------------------
น้องดาวเป็นอะไรนะ เป็นจริงหรือว่าเป็นแผนกันแน่
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยค่ะ
- ผู้เขียน
