บทที่ 18 คนของกู!
พอเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย ก็โดนไล่ให้กลับบ้านทันที ก็งงนะ ตอนที่มาใช้ก็ดีอยู่ พอหมดประโยชน์แทบจะถีบหัวส่ง
“ เดี๋ยวสิ มันไม่ถูกต้องนะ ” พิมเอ่ยท้วงระหว่างที่เรากำลังเปิดประตูรัวเล็กๆ ที่เชื่อมต่อระหว่างบ้านคุณเจไดกับพ่อแม่ของเขา
“ ทำไมเหรอ? ” ฉันถามด้วยความสงสัย
“ ก็ยัยอาสะใภ้ ทีแรกบอกว่าจะให้แกไปพบปะครอบครัวผัวบ้าง แต่ไม่เห็นใครจะมาเจอแกเลยนะ นี่มันหลอกกันชัดๆ เลยนะ ”
“ ช่างเถอะ แม่ผัวฉันก็เคยเจอมาแล้ว ปากดีด้วยนะ ไม่เจอกันอีกมันก็ดีแล้วแหละ แต่ฉันว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณเจไดกับแม่เขามันยังไงๆ อยู่นะ ” ฉันพูดขึ้น
“ เหรอ? ”
“ อืม ”
“ ป้ามีเรื่องจะบอกพวกคุณสองคนเช่นกันค่ะ แต่อย่าบอกใครนะคะ ” ฉันกับเพื่อนหยุดชะงักมองหน้าป้าจวบทันที แต่ก็พยักหน้าไปด้วยเพราะความอยากรู้
“ จริงๆ แล้วแม่คุณหนูของป้าเสียชีวิตไปตั้งแต่คุณหนูอายุได้15ปีแล้ว คุณผู้หญิงคนปัจจุบัน
