ยามอิ๋น*หวังอ๋องกลับมาถึงค่ายทหารที่เมืองท่าเขตแคว้นต้าฉี เขาก็รีบมุ่งหน้าตรงไปที่กระโจมของตนทันทีและเมื่อไม่เห็นคนเฝ้าหน้ากระโจมในใจก็เกิดลางสังหรณ์บางอย่างขึ้นมา ร่างสูงก้าวขารวดเร็วรีบเดินเข้าไป เย่าหยางที่ตามติดมาด้วยรีบจุดเทียนในห้องเพื่อให้แสงสว่าง สายตาคมกวาดตามองไปบนเตียงทันที เห็นเพียงผ้าห่มที่ยับยู่ยี่ก็เข้าใจเรื่องทุกอย่าง “ไปตามทหารเฝ้ากระโจมมาเดี๋ยวนี้!” บุรุษองอาจแววตาเข้มขึ้นแม้นว่าจะเหนื่อยล้าจากการควบม้าฝ่าพายุฝนเพื่อมาดูอาการขององค์หญิงห้าก็ตาม
หมายเหตุ *ยามอิ๋น คือ 03.00 – 05.00 น.
“ท่านอ๋องทรงพระทัยเย็นก่อน โปรดถนอมพระวรกายด้วยพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ประจำตัวเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ถูกสายตาสีนิลจ้องกลับมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“เมียรักของข้าอยู่ที่ใด เจ้ารีบไปพาตัวนางมาให้ข้าเสียเดี๋ยวนี้!” เพราะยังมีความหวัง ร่างสูงจึงตวาดออกมาอีกครั้งหนึ่ง เหวินปี้และสหายที่
