“จะ เจ็บนะเจ้าคะ” เซี่ยอีอิ่งรีบคว้ามือใหญ่ที่บีบปลายคางของนางแน่น สายตาแข็งกร้าวนั้นทำให้หัวใจของนางเต้นแรง ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยจะกดลงบนกลีบปากนุ่มนิ่มที่แม้จะไม่ได้ถูกแต่งแต้มด้วยชาดสีแดงก็ยังส่องประกายเปล่งปลั่งทำให้ดวงหน้าที่งดงามดูเพริศพริ้งอยู่ดี
“ท่านแม่ทัพ เตรียมม้าเรียบร้อยแล้วขอรับ” เสียงของรองแม่ทัพรายงานอยู่ที่หน้ากระโจม หวังอ๋องหยุดการระรานโฉมงามทันที แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่กอบกุมปลายคางกลมมนนั้นอย่างทันทีทันใด แววตาที่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทำให้คนที่ถูกรังแกรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ
“เจ้าไม่ต้องไปสนามรบกับข้าแล้วก็ได้ แต่อยู่ที่นี่ก็ทำตัวให้เป็นเด็กดี ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ากลายเป็นเด็กดื้อเมื่อไร คืนนี้ข้าจะลงโทษเจ้าให้หนัก” ยังไม่วายพูดจาข่มขู่ ดวงตาคมเข้มทิ้งสายตากรุ้มกริ่มไว้ที่ดวงหน้างดงามและร่างกายที่เย้ายวนน่าสัมผัสนั้น ก่อนออกไปทำศึกกับองค์ชายเก้า เขาก็ฉวยจังหวะที่เ
