“ยูบีอา...ผมต้องขอโทษจริง ๆ เรื่องคืนนั้น”
“คะ?” หญิงสาวนิ่วหน้า “ขอโทษฉันเรื่องอะไรหรือคะ คริสเตียโน”
“เรียกผมว่าคริสเฉย ๆ ก็ได้ครับ” เขากล่าวและหญิงสาวก็จำต้องพยักหน้า
“ค่ะ...คริส”
“ผมอยากขอโทษเรื่องที่เกาะครีต ผมสัญญาว่าจะพาคุณไปล่องเรือแต่ก็ไม่ได้พาคุณไป”
ดาราวดีนึกย้อนไปถึงคืนนั้นทันที หญิงสาวนิ่งคิดไม่ใช่เพราะเธอผิดหวังแต่อย่างใดแต่เธอไม่รู้จะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟังแบบไหนดี คริสเตียโนไม่ได้ติดใจเรื่องที่เธอไปเป็นแม่บ้านที่คฤหาสน์เอเฟซัส เขาไม่พูดถึงแม้แต่น้อยหากแต่คืนนั้นเธอต่างหากที่ผิดคำสัญญาต่อเขา เธอไม่ได้ไปล่องเรือยอร์ชกับคริสเตียโนแต่กลับถูกบังคับให้ไปขึ้นเรืออีกลำกับใครอีกคนหนึ่งแทน หญิงสาวกำลังจะพูดบางสิ่งบางอย่างก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้น
“ขอโทษนะครับ...ไม่ทราบว่าโต๊ะนี้มีที่นั่งว่างหรือเปล่า พอดีผมเห็นนั่งกันอยู่แค่สองคน”
ดาราวดีเหลียวไปมองก็ต้องตระหนกอีกหนเมื่อ
