“คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ พรุ่งนี้เราจะกลับกันแต่เช้าเพราะงานเลี้ยงจะเริ่มตอนเย็น”
“ทำไมคุณไม่ขังฉันไว้บนหอคอยล่ะคะ จะได้ไม่ต้องขวางหูขวางตาแขกของคุณ”
เขาหรี่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มอมเทาลง “ทำไมคุณถึงเรียกร้องให้ผมจับคุณไปกักขังอีก ในเมื่อคุณต้องการอิสรภาพที่จะอยู่แบบนี้ตั้งแต่แรก”
เสียงเข้มนั้นทำให้ร่างเล็กมีอาการกระตุก ดาราวดีไม่ตอบแต่กลับซุกหน้าลงกับอกกว้าง เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรง หญิงสาวเกิดความปรารถนาที่น่าอับอายอยู่ลึก ๆ นั่นคือเธออยากกอดเขาตอบแต่กลับกดเกร็งเรียวแขนไว้ข้างลำตัว และดูเหมือนโธมัสจะเกิดสำนึกอะไรขึ้นมาบางอย่างเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวเช่นนั้น เขารู้ตัวดีว่ามักเกรี้ยวกราดเสมอและหากเธอไม่ตอบโต้เขาก็ควรลดทอนความกระด้างลงบ้าง แขนแกร่งกอดกระหวัดเอวบางไว้แน่นก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงแผ่วลง
บทที่ 7 เสียงกระซิบของจอมซาตาน
“มันก็แค่งานเลี้ยง...ผมไม่ได้คิดจะกักขังคุณไว
