ย้อนกลับไปเมื่อช่วงหัวค่ำ สาวน้อยเดินมานั่งลงข้างๆหญิงสาวแล้วถามหาคนเป็นพ่อของแก
"น้านิลขาคุณพ่อละคะ"
"คุณพ่อทำงานนะคะ น้องข้าวสวยมาเล่นกับน้านิลก่อนนะลูก"
"ค่ะ"
"ชอบไหมคะ"
"ชอบค่ะ"
"นี่หนูวาดใครบ้างคะ" เธอถามหนูน้อยยิ้มๆ
"คนนี้คุณพ่อค่ะ คนนี้หนู"
"คนนี้ต้องเป็นคุณแม่แน่เลย" เธอชี้ไปที่ผู้หญิงผมยาวที่อยู่ถัดไป
"ไม่ใช่ค่ะ"
"แล้วคุณแม่ละคะ"
"คุณแม่อยู่บนฟ้าค่ะ ตรงนี้ค่ะ" สาวน้อยวาดลูกโป่งกลมๆลอยอยู่ด้านบน
"ส่วนนี่น้านิลค่ะ" ตำแหน่งของเธอคือยืนจูงมือข้างซ้ายของสาวน้อยส่วนชายหนุ่มจูงมือข้างขวา เธอนึกว่าผู้หญิงในภาพคือมารดาของสาวน้อยซะอีก
"จริงหรอคะ"
"ใช่ค่ะ น้านิลต้องอยู่กับหนูอยู่กับคุณพ่อนะคะ"
"อะ เอ่อ..."
"นะคะ" สาวน้อยขยับเข้าไปออดอ้อน เธอยอมรับเลยว่าที่เธอหวั่นไหวกับชายหนุ่มส่วนหนึ่งก็มาจากหนูน้อยหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาคนนี้แหละ เธอยังมองไม่เห็นเลยว่าจะมีผู้หญิงคนไหนจริง
