บทที่ 3 อลิสเกมได้ยังไง

856 คำ
ทางด้านของอลิสเธอนอนซมอยู่อย่างนั้นมาหลายชั่วโมงและไม่มีท่าทีว่าไข้จะลดลงเลย ส่วนคู่หมั้นก็ไม่คิดที่จะเป็นห่วงเลยสักนิด จะโทรมาไถ่ถามกันสักนิดก็ไม่มี จะทำไงได้ละก็เธอไม่ใช่คนที่เขารักและเป็นห่วงนี่นา ไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่คิดที่จะหันมามองเลยสักนิด จะตัดใจก็ไม่ได้ยิ่งตอนนี้ไปเสียตัวให้เขาแล้ว ถลำลึกถอนตัวยากขึ้นไปอีก ติ้ง~ เสียงข้อความแชทของโทรศัพท์ดังขึ้น เธอฝืนตัวเองขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดู เผื่อว่าจะเป็นคู่หมั้นโทรมาแต่ท้ายที่สุดก็ไม่ใช่อยู่ดี เป็นข้อความของเลมอนเพื่อนสนิทของเธอเอง ไม่น่าหวังอะไรลม ๆ แล้ง ๆ เลย เฮ้อ! แชท ... เลมอน : ชะนีอลิส แกดีขึ้นหรือยัง อลิส : ลุกไม่ขึ้นเลยแก ปวดหัวมากเลย เลมอน : งั้นเดี๋ยวฉันไปรับ ไปโรงพยาบาลเถอะเตรียมตัวล่ะ อลิส : ขอบคุณนะแก ขอบคุณมากเลยนะฉันไม่ไหวจริง ๆ เธอวางโทรศัพท์ลงก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลง น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาซะอย่างนั้น ทั้งปวดหัวจนแทบลุกไม่ขึ้น ยังจะต้องมาน้อยใจคู่หมั้นอีก ค่อย ๆ ถอนหายใจออกมาด้วยความเชื่องช้า พยายามที่จะไม่คิดมากและไม่คาดหวังความห่วงใยจากเขา ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น อลิสพยายามพยุงตัวเองออกไปเปิดประตูด้วยความยากลำบาก กว่าจะเดินไปถึงเล่นเอาจะเซล้มหลายครั้ง แอ๊ด~ "เฮ้ย~ ทำไมสภาพเป็นแบบนั้นล่ะแก อ๊ะ... ตัวร้อนจี๋เลย" เลมอนใช้มือแตะไปยังหน้าผากของเพื่อนรัก ก่อนจะรีบชักมือกลับเนื่องจากว่ามันร้อนมากเหมือนไฟแผดเผา อลิซสะบัดหน้าไล่ความเจ็บปวด เลมอนเห็นแบบนั้นก็รู้สึกสงสารจึงรีบพยุงตัวเธอให้เดินออกไปจากคอนโด จากนั้นก็รีบพาไปส่งโรงพยาบาลทันที ณ โรงพยาบาล NRU "คนไข้มีไข้สูงถึง 40.2 องศา โชคดีนะครับที่ไม่ช็อกไปก่อน หมอจะให้นอนดูอาการที่โรงพยาบาลสักคืนนะครับ ใส่สายน้ำเกลือด้วยเพราะว่าร่างกายอ่อนแอมาก ตอนนี้คนไข้ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ ยังไงหมอขอตัวก่อนเดี๋ยวจะเข้าไปดูอาการอีกทีนะครับ" "ขอบคุณค่ะคุณหมอ" หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขอบคุณคุณหมอ เธอหลับตาลงบนหมอนใบใหญ่ ดวงตาร้อนผ่าวแทบไม่อยากลืมตาขึ้นเลย "แกโอเคไหมเนี่ย" "ขอบคุณมากเลยนะเลมอน ถ้าไม่มีแกฉันคงตายคาห้องไปแล้วแหละ" เธอเอ่ยออกไปด้วยความตัดพ้อ ถ้าไม่มีเพื่อนก็คงไม่มีใครสนใจเธอแล้วแหละ อยู่ห่างพ่อกับแม่ด้วยหรือเธอควรจะกลับไปอยู่ที่บ้านแทนดี "ไม่ต้องคิดมาก จะให้โทรบอกพ่อกับแม่แกหรือเปล่า" หญิงสาวส่ายหน้าทันที "ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้ ขี้เกียจให้พ่อกับแม่เป็นห่วงเดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่โตอีก แกกลับไปพักผ่อนเถอะขอบคุณมากเลยนะที่พามาส่งโรงพยาบาล" "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกไปโดนอะไรมา เอาเป็นว่าจะไม่ถามเซ้าซี้ก็แล้วกัน แต่ว่าฉันจะนอนเฝ้าแกที่นี่โอเคหรือเปล่า" อลิสลืมตาขึ้นมองสบตากับเพื่อนน้ำตาคลอ "ขอบคุณนะ" "นอนเถอะไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวฉันนั่งเล่นตรงโซฟาเนี่ยแหละ ยังไงพรุ่งนี้ไม่มีเรียนอยู่แล้วพักผ่อนเถอะ" อลิซพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรา อาจจะเพราะฤทธิ์ยาที่ทำให้เธอง่วงซึมจึงทำให้เผลอหลับไปในที่สุด ณ season pub โดมิโนมีนัดกับเพื่อนที่สถานบันเทิงชื่อดัง ในขณะที่เขากำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อน ในหัวก็นึกไปถึงคู่หมั้นตัวแสบซึ่งตอนนี้หายไปเลยตั้งแต่ช่วงเช้า ปกติจะต้องโทรจิกเขาทั้งเช้า กลางวัน และก็ช่วงเย็น แต่ก็ช่างเถอะไม่ซีเรียสอยู่แล้ว ไม่โทรมารบกวนก็ดีจะได้ดื่มกับเพื่อนให้สนุก "ไอ้โดอลิสอยู่ที่ไหน" จู่ ๆ แบรี่ก็เอ่ยขึ้นมา โดมิโนทำท่าทางยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้และก็ทำเหมือนไม่สนใจว่าคู่หมั้นจะทำอะไรอยู่ที่ไหน ซึ่งเขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิดก็ไม่รู้จริงนี่นา และก่อนที่มันจะพูดอะไรต่อก็ยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้าเขา ทำเอาเพื่อนรักถึงกับนิ่งเงียบรู้สึกแปลกประหลาดภายในอก ถูกใจโดย Flow.me และ คนอื่น ๆ อีก 2,540 คน Lemon : เพื่อนอลิสไข้สูง 40.2 องศา หมอบอกไม่ช็อกก็บุญแล้ว นอนพักยาว ๆ เลยนะมึง @Alice_D Gold.Club @Alice_D คนสวยเป็นอะไรคะ Cherry : อลิสเป็นอะไรนอนโรงพยาบาลทำไม Jobby : อร๊าย! ชะนีอยู่โรงพยาบาลไหนเดี๋ยวกูไปหา Lemon @jobby มึงมานอนเฝ้ามันเป็นเพื่อนกูหน่อย อยู่ที่โรงพยาบาล NRU "...."
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม