เมียซุปตาร์ | 7
1937 คำ
“คุณเพชรทำอะไรอยู่คะ” ฉันถามขึ้นทันทีเมื่อรับสายจากคุณเพชร
“ผมพึ่งเข้าบริษัทมาช่วยงานคุณพ่อครับ” ปลายสายตอบกลับมาทันที
“บัวกวนรึเปล่าคะ ถ้าคุณเพชรทำงานบัววางได้นะคะ” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งต่อให้เขาจะเป็นคนโทรมาก็เถอะแต่อยู่ที่ทำงานแบบนี้ยังไงก็ต้องมีงานต้องทำ
“ไม่ครับผมอยากคุยกับคุณบัว คุณบัวทำอะไรอยู่ครับ” คุณเพชรถามฉันขึ้นอีกครั้ง
“บัวเดินเล่นอยู่ริมทะเลคุณเพชรได้ยินเสียงคลื้นไหมคะ” ฉันถามกลับทันทีก่อนจะชูโทรศัพท์สูงๆ เผื่อว่าคนในสายจะได้ยินเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งบ้าง
“ได้ยินครับแล้วคุณมะนาวไปไหนทำไมคุณบัวลงมาเดินคนเดียวแบบนี้” น้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยถามขึ้นทันที
“เคลียร์กับคุณโอ๊ตค่ะ บัวไม่อยากอยู่เป็นส่วนเกินเลยลงมาเดินเล่น” ฉันตอบกลับอีกครั้ง
จะให้ฉันอยู่ในห้องกับสองคนนั้นก็ยังไงอยู่ เพราะงั้นออกมาแบบนี้อะดีแล้ว
“ฮ่าๆ เหงาไหมครับ” คุณเพชรถามฉันขึ้นอีกครั้ง
“ก็นิดนึงนะคะ แต่ก็คิดไว้แล้วค่ะ” ฉันตอบกลับทันที เพราะถ้าอิมะนาวมันดีกับผัวฉันก็คงเหงานิดหน่อยแต่ก็ดีใจกับมันจะได้ไม่ต้องร้องไห้อีกเพราะฉันกลัวหลานฉันในท้องมันเศร้าไปด้วย
“ถ้าไม่อยากเหงาให้ผมตามไปไหมครับ” คุณเพชรพูดขึ้นอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรค่ะถ้าเขาดีกันพรุ่งนี้บัวก็กลับแล้วไม่อยากลางานเยอะเดี๋ยวโดนหักเงิน” ฉันพูดขึ้นต่อทันทีเพราะกำหนดฉันคือลางานได้สี่วันแต่ฉันแอบกระซิบพี่แก้วไว้แล้วถ้ากลับมาก่อนจะยกเลิกใบลาเพราะฉันไม่อยากโดนหักเงิน ฉันจะเก็บเงินไปซื้ออัลบั้มใหม่คุณหน้ากากเพชรสีบลู
“ฮ่าๆ…คิดว่าอยากลาเพื่อที่จะได้พักผ่อนได้เที่ยวซะอีก” คุณเพชรตอบกลับมาทันที
“ไม่ค่ะ ไม่อยากเลยเลยสักนิดตอนนี้กำลังเก็บเงินไปซื้ออัลบั้มค่ะ มีเท่าไหร่ต้องใส่ให้หมดเดี๋ยวไม่มีรายชื่อ” ฉันตอบกลับไปทันที
“คุณบัวพูดแบบนี้ผมชักอยากรู้แลิวนะครับ ว่าเขาคือใคร” คุณเพชรพูดขึ้นอีกครั้ง
แต่ก็นะฉันไม่บอกหรอกไม่รู้สิสำหรับกับคุณเพชรฉันไม่อยากบอก แค่ให้เขารับรู้ว่าฉันเป็นเป็นคลั่งรักศิลปินก็พอแล้วฉันกลัวความสัมพันธ์ของเราจะเหมือนตอนของพี่กล้า ต่อให้ที่ผ่านมาเขาจะแสดงออกมาว่าเขาเข้าใจก็เถอะแต่ฉันก็แอบกลัวอยู่ดี
“ฮ่าๆ ไม่บอกหรอกค่ะ จ้างให้ก็ไม่บอก” ฉันตอบกลับไปทันที
“ไม่บอกก็ไม่บอกครับ ว่าแต่คุณบัวกลับห้องได้แล้วนะครับมืดแล้ว” ฉันหยุดเดินทันที ให้ตายตอนนี้ฉันเดินเพลินจนเดินมาไกลที่พักแล้วด้วย
“บัวเดินเพลินเอาซะเดินมาไกลเลย รบกวนคุณเพชรคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนบัวหน่อยนะคะ” ฉันพูดขึ้นอีกครั้ง จริงๆก็เดินกลับคนเดียวได้แหละ เพราะริมทะเลมันไม่ได้มืดหรือเปลี่ยวเลยมันกลับเต็มไปด้วยแสงสีและผู้คน
“เปลี่ยวหรือเปล่าครับ มืดหรือเปล่า ผมเป็นห่วงนะ” ฉันยกยิ้มทันทีกับคำพูดของคุณเพชร
“มีคุณเพชรคุยเป็นเพื่อนบัวก็อุ่นใจแล้วค่ะ” ฉันตอบกลับทันทีแอบหยอดๆไปด้วยแหละ ให้ปลายสายได้หัวใจเต้นตุบๆบ้าง
“จีบเก่ง”
“ก็ต้องจีบหน่อยสิดูท่าคุณเพชรฮอตไม่เบา” ฉันว่าขึ้นทันทีมาดนักธุรกิจนหนุ่มแบบนี้ เรื่องหน้าตาไม่ต้องพูดถึงงานดีมากมีหรอจะไม่ฮอต
“ฮอตแค่ไหนผมก็สนใจแค่คุณ” ให้ตาย ใครว่าเขาจีบไม่เป็นแต่ละคำพูดของเขาทำใจฉันแทบจะหลุดออกมาแล้ว
“บัวถึงที่พักแล้วค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะขอขึ้นไปดูข้างบนก่อน” ฉันพูดขึ้นอีกครั้ง
“ก่อนนอนโทรหาผมนะครับ ผมอยากคุยด้วย” คุณเพชรพูดขึ้นต่อทันที
“ติดบัวหรอคะ”
“เป็นไปได้ก็อยากให้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา” ตายค่ะตาย ฉันตายแน่ๆ
“ไหนบอกจีบไม่เป็นจีบเก่งชะมัด ไม่คุยด้วยแล้วนะ เดี๋ยวก่อนนอนบัวโทรไป” ฉันว่าจบก็รีบตัดสายทันที ไม่ต้องถามนะว่าเพราะอะไรเพราะฉันเขินคำเดียวจบ !
ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องพักก็ต้องกรอกตามองบนทันทีเพราะตอนนี้อิเพื่อนตัวดีกำลังนั่งตักคุณโอ๊ตผัวมันอยู่ ดูจากหน้าตาคุณโอ๊ตที่กำลังยิ้มหน้าบานหุบยิ้มไม่ได้ก็พอจะเดาออกว่าอิมะนาวบอกไปแล้วแน่ๆว่ามันท้อง ฉันที่เห็นแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ มันร้องไห้ฟูมฟายมาครึ่งวันตกเย็นดีกลับผัวก็หวานกันซะฉันอิจฉา
ส่วนฉันก็รีบเอาตัวเองเข้าห้องนอนทันที เพราะฉันก็ไม่อยากขัดจังหวะเขาสองคนหรอกนะ และแน่นอนว่าฉันก็บอกอิมะนาวมันเรียบร้อยแล้วว่าพรุ่งนี้ฉันจะกลับเลย ส่วนมันก็ขออยู่กับผัวต่อเพราะไม่อยากห่าง
“บัวกำลังจะนอนแล้วนะคะ” ฉันพูดขึ้นทันทีเมื่อคุณเพชรรับสาย
“รีบจังคิดว่าจะคุยกันก่อน” คุณเพชรตอบกลับมาทันที
“พรุ่งนี้บัวขึ้นเครื่องตอนเช้า กลัวไม่ตื่นค่ะ” ฉันตอบกลับอีกครั้งเพราะฉันจองไฟท์เข้าสุดเลย ไม่ใช่รีบไปทำงานหรอกนะแต่รีบกลับเพื่อที่จะนอนเอาแรงตั้งหาก
“ดีใจจัง ถ้างั้นผมไปรับที่สนามบินได้ไหมครับ” แน่นอนว่ามันเป็นตามแผนที่ฉันวางไว้
“คุณเพชรจะตื่นหรอคะ บัวน่าจะลงเครื่องแปดโมงเช้ามากเลยนะ” ฉันตอบกลับทันที
“ตื่นครับให้ผมไปรับคุณบัวนะครับ” น้ำเสียงอ้อนๆดังขึ้นทันที
“งั้นก็ได้ค่ะ บัวรอคุณเพชรมารับนะคะ” ฉันตอบกลับทันที
“งั้นรีบนอนดีกว่าครัยผมอยากมห้ถึงพรุ่งนี้จะแย่แล้ว”
“ฮ่าๆโอเคค่ะ ฝันดีนะคะคุณเพชร”
“ฝันดีครับคุณบัวเจอกันพรุ่งนี้ครับ”
สนามบินดอนเมือง
08.14 น.
“ผมรออยู่ประตูทางออกครับ คุณบัวออกมาเจอผมเลย” หลัวจากรับโทรศัพท์จากคุณเพชรฉันก็กวาดสายตามองหาเขาทันที
ให้ตายหล่อชะมัด ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งใส่กางเกงวอมสีเทาเสื้อยืดธรรมดาสีขาวบวกกับรองเท้าแตะ ทำไมถึงหล่อขนาดนี้
“รอนานมั้ยคะ” ฉันถามขึ้นทันที
“ไม่นานครับ เอากระเป๋ามาครัยผมถือให้” คุณเพชรพูดขึ้นพร้อมกับคว้ากระเป๋าจากมือฉันไปถือทันที
เอาจริงกระเป๋าฉันมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรหรอกแต่ถ้ามีผู้ชายอยากถือให้ฉันก็ไม่ปฏิเสธน้ำใจหรอกนะ
“คุณบัวหิวไหมครับ ผมพาแวะหาอะไรกินได้นะ” คุณเพชรที่ทำหน้าที่ขับรถพูดขึ้นทันที
“แวะเลยค่ะเพราะบัวหิวจนแทบจะกินคุณโอ๊ตได้ทั้งตัว” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะก่อนขึ้นเครื่องฉันไม่ได้กินอะไรรองท้องเลยสักนิด
“ถ้าจะกินผมคุณบัวไม่จำเป็นต้องหิวก็ได้นะครับ กินได้ตลอดเลย” ร้าย ร้ายไม่เบาเลยคนนี้
“ว๊าาา…งั้นกินแทนข้าวตอนนี้ได้ไหมคะ” ฉันว่าขึ้นพร้อมกัยเอามือน้อยๆของฉันไปวางที่ขาแกร่งของคุณเพชร
ให้ตายแค่จับผ่านกางเกงวอมก็รับรู้ถึงความแน่น ขาแน่นขนาดนี้แล้วไอ้นั้นจะแน่นขนาดไหนวะ
“ถ้ายังไม่หยุดมือปลาหมึก คุณบัวได้กินผมแทนข้าวเช้าแน่” เมื่อเห็นว่าคำพูดของเขามีท่าทีจริงฉันก็รีบดึงมือกลับทันที
ฉันเก่งไม่จริงหรอกนะแกล้งได้เล่นๆ ถ้าเอาจริงก็วิ่งเหมือนกัน
“บัวหยอกเล่นเองค่ะ” ฉันตอบกลับทันที
“หยอกแบบนี้ไม่ดีนะครับผมติดง่าย” ไม่ไหว ไม่ไหวเลย แผ่วหน่อยได้ไหมผู้ชายคนนี้แผ่วให้ฉันสักนิด
“ว่าแต่คุณเพชรจะพาบัวไปกินอะไรคะ” ฉันถามขึ้นอีกครั้ง
“โจ๊กโบราณครับ ร้านเด็ดเลย” ก็เคยได้ยินมาอยู่บ้างแต่ไม่เคยมีโอกาสมากินสักทีเพราะคนเยอะมากชนิดที่ต้องโทรจองคิวกันทีเดียว
“จะมีโต๊ะให้เราใช่ไหม”
“ผมโทรจองแล้วครับ” ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีรถยนต์คันหรูของคุณเพชรก็ขับเข้ามาจอดในลานจอดรถร้านโจ๊กชื่อดัง เราสองคนเดินลงจากรถตรงไปยังโต๊ะที่จองไว้ทันที
“คุณบัวใส่ทุกอย่างไหมครับ”
“ทุกอย่างค่ะ”
“ใส่ทุกอย่างพิเศษสองครับ แล้วก็ปาท่องโก๋ชุดนึง” คุณเพชรรับหน้าที่เป็นคนสั่งเองทั้งหมด
“รับน้ำอะไรดีคะ” พนักงานถามขึ้นอีกครั้ง
“ขอเป็นชาเย็นหวานน้อยค่ะ” ฉันพูดขึ้นทันที โจ๊กร้อนๆตัดกับน้ำเย็นๆ
“ผมน้ำเปล่าครับ” หลังจากสั่งไปไม่นานโจ๊กสองถ้วยก็ถูกวางตรงหน้าฉันกับคุณเพชรพร้อมด้วยปาท่องโก๋และชาเย็นที่ฉันสั่งรวมถึงน้ำเปล่าของคุณเพชร
“เอาปาท่องโก๋กินกับโจ๊กแบบนี้ ทีเด็ดเลยนะครับลองดู” ฉันมองการกระทำของคุณเพชรที่กำลังฉีกปาท่องโก๋ใส่ชามโจ๊กของตัวเองเอาวะในเมื่อคนเคยมากินบอกว่าเด็ดฉันก็จะลอง
“เป็นไงครับ” คุณเพชรถามฉันขึ้นทันที
“อร่อยดีค่ะ มันหนึบๆ อร่อยไปอีกแบบ” รสชาติมันก็ไม่ได้แน่ เรียกว่าอร่อยมากเลยทีเดียว
“อร่อยก็กินเยอะๆนะครับ”
“ทำไมคำพูดเหมือนเอ็นดู” ฉันถามกลับทันที
“ก็ผมเอ็นดูคุณบัวมากๆเลยครับ” เขาตอบกลัยมาทันที
“ดูเอ็นได้ไหมคะ” ฉันถามกลับทันที ทำเอาคนตรงหน้าถึงกับสำลักโจ๊กที่อยู่ในปากจนหน้าดำหน้าแดงเลยทีเดียว
“กินน้ำก่อนค่ะกินน้ำ” ฉันรีบหยิบแก้วน้ำของเขาส่งให้ทันที
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ” คุณเพชรพูดขึ้นทันที
“ไม่ได้หรอคะ” ฉันถามกลับอีกครั้ง
“ผมคิดจริง ถ้าคุณบัวยังพูดแบบนี้ระวังจะโดนผมจริงๆนะครับ” ให้ตายสิ ฉันชักจะกลัวเขาแล้วนะ
“คุณเพชรจะทำบัวจริงๆหรอคะ” ฉันใช้น้ำเสียงอ้อนๆถามขึ้นทันทีพร้อมกับลูบไปที่มือคนตรงหน้า
“ทำหน้าแบบนี้ใช้น้ำเสียงแบบนี้ถ้าผมทนไม่ไหว คุณบัวจะโทษผมไม่ได้นะ” คุณเพชรพูดขึ้นต่อพร้อมกับจับมือฉัน
“ขนาดนั้นเลยหรอคะ” ฉันถามกลับอีกรอบ
เขาบอกว่าถ้าเราเล่นกับไฟมันร้อน ก็เอาสิฉันจะเป็นน้ำมันเติมไฟให้ร้อนกว่าเดิม
“ลองดูได้นะครับถ้าคุณบัวไม่ติด”
“ไว้เป็นแฟนกันค่อยลองนะคะ”
“งั้นเป็นแฟนตอนนี้เลยได้ไหมครับ”
❤️
แก๊งค์พระเอกรู้จักคำว่าแผ่วไหมคะ
- ผู้เขียน
