ปีเตอร์นั่งกินอาหาร อย่างอร่อย เขาพยามกินช้าๆ เพื่อที่จะอยู่ใกล้ชิดกับเธอนานๆ
ลูกหยี เธอล้างจานของตัวเองเสร็จ กลับมาที่โต๊ะ ก็ยังเห็นว่า อาหารในจานของปีเตอร์ ไม่หมดซะที
"นี่คุณ มุกนี้ มันใช้ไม่ได้ผลนะ "
"มุกอะไรคุณ ผมก็นั่งกินอยู่นี่ "
"คุณปีเตอร์ อย่ามาเล่น เหมือนเด็กๆ ค่ะ " เธอขู่เขา
"ผมเปล่านะ "
"นี่มันดึก แล้ว คุณควรกลับ ไปได้แล้ว "
"แต่ผม "
"ฉันจะนอน " เสียงเธอบอกกับปีเตอร์ ซึ่งปีเตอร์เอง ก็ก้มดูนาฬิกา ของตัวเอง ที่ตอนนี้ มันจะเที่ยงคืนแล้ว อย่างที่เธอกล่าว
เขามาหาเธอดึกเกินไป เสียงของเขาบ่นในใจ
"ก็ได้ ผมจะกลับ ล่ะ "
"ค่ะ ฉันตั้งใจฟัง คำนี้อยู่ค่ะ "
"ตันหยง "
"ลูกหยี ค่ะ "
"เรากลับมาคุยกันดีๆ ได้หรือเปล่า "
"แล้วที่ ลูกหมีพูด อยู่ตอนนี้ มันไม่ดีหรือคะ "
"ตะตัน เฮ้ย ลูกหยี "
"ค่ะ คุณควรกลับไปได้แล้วค่ะ "
"ครับ " ปีเตอร์ เห็นว่ามันดึกแล้วจริง ๆ เขาจึงหยิบชาม อ
