บทที่24 ศิษย์คนแรก
ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ …
เฟิงลี่นั่งอยู่ในโรงเตี้ยมเคียงข้างกับบิดา และตรงข้ามนางคือจอมยุทธ์ผู้สวมหมวกมุ้งสีขาวพร้อมกับชุดสีขาวของเขา
หากมองจากมือที่เหี่ยวย่นแล้วจะสามารถบ่งบอกอายุของเขาได้เป็นอย่างดี ไม่นับรวมกับเครายาวๆสีขาวของเขาตามสมัยนิยม
“ขอบคุณอาจารย์ที่เลี้ยงอาหาร เมื่อกลับไปถึงบ้านของอาจารย์ศิษย์จะจัดพิธียกน้ำชาอย่างดี...เสี่ยวจุนไปหาซื้อใบชาชั้นยอดมาให้อาจารย์” เสียงแหบแห้งบ่งบอกถึงอายุเอ่ยขึ้น
“นี่ดึกมากแล้ว วันนี้ข้าและบุตรสาวจำต้องนอนโรงเตี้ยม นายท่านหม่าไม่จำเป็นต้องลำบากรอพวกเรากลับบ้าน...” ซ่งจิ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจ เขาลอบมองเหล่าผู้คุ้มกันจากสำนักใหญ่รอบด้านแล้วได้แต่หนาวสันหลัง
ซ้ำคนพวกนี้ยังเป็นคนแคว้าต้าถงที่ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชายชราด้านหน้านี้เป็นผู้มีอำนาจมากเพียงใด เขาสามารถร้องขอการคุ้มกันลับๆได้โดยง่าย และสร้างเรื่องให้คน
