คิดถึงแค่ความสุขตรงหน้า
1513 คำ
“นี่... นังฟ้า แกจำสาวญี่ปุ่นคนเมื่อคืนนี้ที่เฟิร์สคุณคาร์ลอสได้ไหม ฉันว่ายัยนั่นหน้าตาคล้ายกับแกเลยนะ”
รอยยิ้มของคนถามเจื่อนลงเมื่อฟ้าใสเงียบและทุ่มเทสมาธิอยู่กับงาน ซึ่งเธอดูออกว่าเพื่อนไม่ชอบให้พูดถึงเจ้านายหนุ่มคนนี้
“แกชอบคุณคาร์ลอสใช่ไหม”
“ฉันมาทำงานไม่ได้มาเก็บแต้มล่าผู้ชาย” ฟ้าใสทำเสียงขึ้นจมูก
“อ้อ” พลอนสวยพยักหน้าหงึกๆ ยิ้มรู้ทันเมื่อเห็นพิรุธของเพื่อนที่เริ่มวางเก้าลงพื้นทรายรุนแรงขึ้นกว่าปกติ
“แต่แต้มนี้น่าเสียดายน๊า... ฉันน่ะ เห็นคุณคาร์ลอสเขาแอบมองแกออกจะบ่อย”
“เขาก็มองไปทุกที่ที่มีรูสอดอวัยวะเข้าออกได้นั่นแหละ” ฟ้าใสกรีดเสียงเหมือนประชด
“ฉันไม่ได้ตาบอดนะ สายตาที่เขาใช้มองแกอ่ะ ร้อนฉ่ายิ่งกว่าเตาบาร์บีคิว”
ฟ้าใสสูดหายใจเข้า เพื่อระงับความคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับชายหนุ่มที่กลายเป็นหัวข้อสนทนาและอารมณ์โมโหที่ถูกเพื่อนรักตัวแสบพูดจี้ใจดำ
“สายตาฉันก็มีประสิทธิภาพดีเยี่ยมและพอจะมองออกว่าเขาเห็นผู้หญิงทุกคนเป็นห้องสุขาสาธารณะ แต่บังเอิญว่ากลิ่นของฉันคงเหมือนกลิ่นชักโครกใหม่ที่เขายังไม่เคยนั่งปลดทุกข์ก็เท่านั้น”
“เชื่อผมเถอะว่ากลิ่นตัวคุณหอมกว่ากลิ่นชักโครกใหม่หลายเท่าเลย”
เสียงทุ้มน่าฟังที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้สองสาวสะดุ้งโหยง โดยเฉพาะฟ้าใสที่ต้องกัดริมฝีปากล่างและหลับตาลงอย่างอับอาย
คาร์ลอสแอบส่งซิกให้พลอยสวยว่าต้องการอยู่กับฟ้าใสแค่สองต่อสอง ซึ่งหญิงสาวก็ยกมือทำท่าโอเคแล้วเผ่นหนีด้วยความไวแบบไร้เสียง
“ส่งมา ผมช่วย”
ฟ้าใจผงะ เมื่อลืมตาขึ้นแล้วพบว่าเจ้าของเสียงนั้นขยับเข้ามายืนอยู่ใกล้เธอเพียงแค่คืบ ขาสองข้างเธอแทบอ่อนยวบลงไปกองบนพื้นทราย เพียงเพราะรับรู้ถึงไออุ่นและการมีตัวตนของคาร์ลอส
ฟ้าใสเงียบ ไม่ยอมพูดโต้ตอบอะไร เธอยื่นเก้าอี้ให้เขาเพื่อตัดปัญหาแล้วเดินหลบไปทำงานอีกมุม แต่ไม่ว่าจะหลีกหนีอย่างไรก็ดูเหมือนเธอจะอยู่ผิดที่ผิดทางไปเสียทุกครั้ง เพราะคาร์ลอสมักจะโผล่หน้ามาอยู่ฟากตรงข้ามกันกับเธอเสมอ
ระหว่างที่ทำงานเธอพยายามจะไม่มองเขา ไม่ให้ความสนใจเขา แต่ฟ้าใสก็ยังเห็นคาร์ลอสอยู่ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่บังเอิญพบว่าเขากำลังถูกจ้องมอง เธอจะสะบัดหน้าหนีและเนื้อตัวร้อนผ่าวเหมือนโดนแดดตอนบ่ายแผดเผา ทั้งที่ยามนี้ไม่มีแสงดวงอาทิตย์
คาร์ลอสไม่ชอบใจนักที่เขารู้สึกชอบลูกจ้างชั่วคราวคนนี้มากเกินไป ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะละสายตาหรือเอาตัวเองออกห่างจากสาวสวยหุ่นนางฟ้าตรงตามสเป็คผู้ชายส่วนใหญ่แบบเธอ
แม้ว่าบาร์ sex on the beach ไม่มีข้อห้ามเรื่องความสัมพันธ์เชิงชู้สาวระหว่างพนักงาน แต่เธอยังอยู่ในวัยเรียน อายุน้อย ไร้เดียงสาและเป็นสาววัยขบเผาะเนื้อกรุบกรอบหอมหวานเหมือนแอปเปิ้ลต้องห้ามในสวนเอเดนสำหรับชายตะกละในตัณหาแบบเขา
“ถ้าฟ้าใสทำจากน้ำแข็ง ป่านนี้เธอคงละลายเป็นไอน้ำไปเรียบร้อยแล้ว”
เสียงห้าวของแพทริค ทำให้คาร์ลอสเบือนสายตาจากร่างเล็กเย้ายวนใจมาที่เพื่อนรักซึ่งเป็นหนึ่งในสามทั้งหุ้นส่วนบาร์
“อย่าบอกเชียวนะว่านายก็กำลังเล็งเธออยู่เหมือนกัน”
แพทริคยักไหล่ “สวยขนาดนี้ ทำไมฉันต้องมองข้ามล่ะ”
คำตอบที่ได้ยินทำให้หน้าผากของคาร์ลอสกลายเป็นริ้วขึ้นทันทีเหมือนแผ่นพลาสติกโดนไฟลวก
“ไม่เอาน่า ของแบบนี้เราแบ่งกันได้ไม่ใช่เหรอเพื่อน”
แพทริคใช้หัวไหล่กระทบกับคาร์ลอส หลังได้เห็นผลลัพธ์ที่น่าพอใจจากการวางระเบิดอารมณ์เพื่อน เขาก็สุมเชื้อไฟเพิ่มขึ้น
“เธอยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ พวกเราอย่าไปทำให้เด็กใจแตกดีกว่า” คาร์ลอสพึมพำเสียงเครียด
“เด็กสมัยนี้ไวไฟจะตาย”
อดัมเข้ามาร่วมประชุมเพลิง เพื่อช่วยแพทริคกวนน้ำโหคาร์ลอสให้ขุ่นหนักยิ่งขึ้นหลังจากทำตัวเป็นผู้สังเกตการณ์อยู่นาน
“หรืออาจจะโดนใครเจาะไข่แดงมาก่อนแล้ว มาเก็บเกี่ยวประสบการณ์วัยสาวกับพวกเราอีกสักหนสองหนช่วงปิดเทอมคงไม่ทำให้สึกหรอเท่าไหร่”
คาร์ลอสตบโต๊ะดังโครม!
“โอเค ฉันชอบเด็กคนนี้! พวกนายพอใจรึยัง”
“ฮ่าๆ ยอมรับออกมาแล้วโว้ย” อดัมหัวเราะร่า
สองหนุ่มเอากำปั้นชนกันด้วยความสะใจกับชัยชนะเมื่อสามารถไล่ต้อนพ่อปลาไหลคาร์ลอสไปจนมุมได้สำเร็จ
คาร์ลอสทำท่ายืดอกขึ้นเหมือนคิงคอง แล้วประกาศก้อง
“ห้ามพวกนายยุ่งกับฟ้าใส ห้ามมอง ห้ามคิดลึก ห้ามจีบ”
“นายห้ามเราสองคนได้ทุกอย่าง ยกเว้นห้ามมอง ของแบบนี้เนื้อหนังมันล่อตานะเพื่อน” อดัมล้อ
“...” คาร์ลอสรู้สึกฉุนจนแทบหายใจออกมาเป็นควันไฟ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะสิ่งที่อดัมพูดถูกต้องทุกอย่าง
มีหลักฐานปรากฏให้เห็นชัดอยู่ทนโท่ว่าฟ้าใสเป็นสาวทรงโต ดูจากตัวอักษรที่พิมพ์ชื่อร้านตรงอกเสื้อฟอร์มพนักงานที่ถูกขยายเหยียดตึงจนเกิดมิติชวนมองและสะโพกผายกลมมนกับเรียวขาสวยที่ถูกขับเน้นด้วยกางเกงยีนส์ยืดสมัยนิยม
ทั้งรูปร่างและหน้าตาสวยหวานของฟ้าใสได้ถูกสร้างมาจากจินตนาการส่วนตัวของเขาล้วน ๆ
เพราะฉะนั้นเธอต้องเป็นสมบัติของเขาสิ!
❡
“ซานดร้าจำได้ อดัมเคยบอกว่าเจ้าของบาร์นี้มีสามคน แล้วอีกคนหนึ่งไปไหนเสียล่ะคะ” ซานดร้ากวาดสายตาไปทั่วบริเวณร้าน ซึ่งได้ปิดทำการหลังจากตีสอง
“หุ้นส่วนอีกคนลาไปบวชครับ”
แพทริคตอบยิ้มๆ เขามั่นใจว่าคาร์ลอสซึ่งหนีขึ้นไปพักผ่อนบนห้องสวนตัวต้องได้ยินที่ถูกกล่าวพาดพิง
ทว่าเสียงยั่วยุด้านล่างไม่สามารถเปลี่ยนใจชายหนุ่มได้
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคาร์ลอสไม่มีทางปฏิเสธของคาวยั่วน้ำลายที่ถูกยื่นมาถึงปาก แต่เพราะคำพูดของฟ้าใสที่วนเวียนอยู่ในหัวทำให้คาร์ลอสบังเกิดความต้องการอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง
‘เขาก็มองไปทุกที่ที่มีรูสอดอวัยวะเข้าออกได้นั่นแหละ’
เขาไม่ได้ต้องการมีภาพพจน์ที่ดีในสายตาใครต่อใคร เพียงแค่อยากเป็นผู้ชายที่ดีพอสำหรับเธอ
“ว๊า... น่าเสียดายจัง แบบนี้ก็อดสนุกแบบสุดเหวี่ยงส่งท้ายวันหยุดพักร้อนแล้วสิคะ”
“พูดแบบนี้ ซานดร้าจะหมายความว่าที่ผ่านมาผลงานของผมไม่เป็นที่น่าประทับใจ”
อดัมรุกเข้าไปประชิดหญิงสาว ด้วยท่าทางคุกคามทางเพศน่าตื่นเต้นเร้าใจแบบที่เธอชื่นชอบ
“คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้นิยามคำว่าเซ็กซ์สมบูรณ์แบบค่ะ ซานดร้าแค่อยากลองทำกิจกรรมหมู่บ้าง”
พูดพลางชายตาให้แพทริคซึ่งยืนดื่มเบียร์อยู่ไม่ห่าง
“นั่นเป็นงานอดิเรกของผมเลยครับ” แพทริคขานรับอย่างรู้หน้าที่
“แล้วซานดร้าอยากจะทำกิจกรรมที่ไหนดี”
อดัมให้เธอเลือก ซึ่งซานดร้าเป็นผู้หญิงกล้าได้กล้าเสียมากกว่าที่เขาคาดคิดค่อนข้างเยอะ
“ตอนนี้บนหาดทรายน่าจะปลอดภัยจากสายตาคน”
คำขอของซานดร้าสัมฤทธิ์ผลทันตา เมื่ออดัมจับแขนเธอโอบรอบต้นคอแข็งแรงของเขาแล้วย่อตัวลงอุ้มหญิงสาว พาเธอไปยังหาดทรายด้านหน้าบาร์
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขามีอะไรกับสาวๆ บนหาดทราย และซานดร้าก็เตรียมตัวมาพร้อมรับมือกับหนุ่มๆ เธอสวมเพียงเดรสสั้นผ้าบาติกกับบิกินี่ ซึ่งถอดง่ายพอๆ กับการฉีกกระดาษทิชชู่
แพทริคยังดื่มเบียร์ไม่หมดกระป๋อง อดัมก็ลอกคราบเธอออกจนล่อนจ้อนเรียบร้อย เขายืนพิงเสามองทั้งคู่บรรเลงเพลงกามกันอย่างเมามันส์และรอจังหวะที่จะเข้าไปร่วมสนุกด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ
“โอ... นี่เป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ซานดร้าไม่อยากกลับไปทำงาน” สาวผมบล็อนด์หุ่นยั่วกามพึมพำน้ำเสียงแหบพร่า
เธอคุกเข่าลงบนพื้นทรายละเอียดขาวสะอาดตาแล้วคว้าดุ้นเอ็นอวบยาวของอดัมไว้ด้วยสองมือ มันใหญ่โตและแข็งร้อนจนแผ่ไออุ่นซึมผ่านสู่อุ้งมือของเธอ
“ผมอยากให้ซานดร้าคิดถึงแค่ความสุขที่อยู่ตรงหน้า” อดัมใช้นิ้วสางกลุ่มผมที่ปลิวปรกใบหน้าสวยเซ็กซี่ของเธอ เขาประคองศีรษะหญิงสาวและขยับยืนกางขาให้ระดับความสูงของพวงเพศเสมอกับริมฝีปากซานดร้า
- ผู้เขียน
