วินาทีที่ได้เห็นลูกน้อยครั้งแรก หยาดน้ำตาอุ่นๆ ก็ไหลลงมาอาบแก้มด้วยความอิ่มเอมใจ
“ยัยหนูของแม่...”
หญิงสาวรับลูกสาวจากมือของนางพยาบาลมากอดเอาไว้แนบอกด้วยความรัก หัวใจของหล่อนเต้นระส่ำด้วยความสุข ในโลกนี้หล่อนไม่ต้องการอะไรมากกว่าการได้กอดลูกสาวอีกแล้ว
“พี่ยินดีด้วยนะลัล...ยัยหนูหน้าตาน่าเกลียดน่าชังเหลือเกิน”
“ขอบคุณค่ะพี่พงษ์”
หญิงสาวยังคงจ้องหน้าลูกสาวด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุข ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“เดี๋ยวตอนเย็นๆ พ่อพี่กับเพื่อนที่โรงงานของลัลจะแวะมาเยี่ยมนะ รอเลิกงานก่อน” กิตติพงษ์มองหน้าทารกหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนของ ลัลดาด้วยความเอ็นดู และก็ได้เห็นจมูกโด่งเป็นสันพุ่งชี้เข้ามาในสายตา ซึ่งก็ทำให้เขาต้องเอ่ยถามออกไป
“ลัล...พ่อของยัยหนู...ใช่ผู้ชายที่พี่เจอที่หน้าร้านขายยาหรือเปล่า”
ลัลดาเงยหน้าขึ้นมองกิตติพงษ์ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ช็อกกับคำถามที่แทงใจดำ
“ว่าไงล่ะลัล ใช่
