เมื่อกิตติธัชเดินไกลออกไปยังทางออกของสวนผักแล้วกันต์ศิตางค์จึงหันความสนใจมายังงานของตัวเองอีกครั้ง เธอเดินลัดเลาะออกจากแปลงถั่วฝักยาวที่สูงเลื้อยอยู่เหนือศีรษะ เพื่อไปดูต้นกล้าของผักกาดขาวที่เพิ่งจะลงเพาะชำไม่นานมานี้
หญิงสาวไม่ได้สนใจหรือระวังตัวเพราะที่นี่เป็นอาณาเขตสวนผักของครอบครัวเธอทั้งหมด พอสิ้นอาณาเขตก็มีกำแพงสูงก่อกั้นอีกชั้นเพื่อความปลอดภัย
แต่...ภัยกำลังคืบคลานเข้ามาโดยที่เธอไม่รู้ตัวและเตรียมรับมือกับมันไว้สักนิด
“อุ๊ย!!” กำลังเดินอยู่เพลินๆ ข้อมือเล็กก็ถูกดึงกระชากจนของในมือหล่นเกลื่อนด้วยความไม่ระวังของคนถือ หญิงสาวรีบชักมือกลับและหันหน้ามามองยังต้นเหตุตามสัญญชาตญาณ แต่ไม่อาจหลุดพ้นจากพันธนาการที่ถูกเขาบีบกำเอาไว้ได้
“คุณ!! นี่คุณ...”
“ใช่ฉันเองกันต์ศิตางค์ คิดว่าเป็นไอ้ชู้นั่นกลับมาต่อให้เหรอ” น้ำเสียงแข็งกร้าวกับใบหน้าที่ดุดันคือสิ่งที่เธอหันมาแล้วได้เผชิญ
ศิลาภิน.
