“ฉันเปิดแอร์เบอร์ 22 องศา. ไม่น่าจะร้อนนะ อีกอย่างไม่เห็นเหงื่อเธอออกสักเม็ด โกหกไม่เนียน” เขาว่าแล้วก่อนจะเชยคางของเธอขึ้น
“เรื่องหย่า ไปขอคุณย่าสิ ถ้าท่านอนุญาต ฉันถึงจะเซ็นหย่าให้เธอ” ว่าจบก็ปล่อยมือจากคางมน โดยไม่สนใจคนทำหน้ามุ่นมุ่ย
“ก็เรื่องนี้เราตกลงกันแล้วนี่คะว่าเราจะไม่บอกคุณย่า น้องดาจะไม่เอาทรัพย์สมบัติของพี่รันแม้แต่ชิ้นเดียว น้องดาจะออกไปตัวเปล่า”
พอเห็นชรันแสยะยิ้ม วรดายิ่งขมวดคิ้วหนัก เธอรู้สึกว่าตอนนี้ชรันเหมือนจะเล่นสงครามประสาทกับเธอ แต่งงานวันแรกเขาต้องการให้เธอหย่า แล้วมาวันนี้เธอจะหย่าให้เขาแต่ทำไมเขาถึงไม่เซ็นหย่าให้เธอ แล้วเมื่อเห็นชายหนุ่มทำท่าจะออกจากห้องวรดารีบรั้งเขาไว้
“ในเมื่อพี่รันไม่ได้รักน้องดา เราหย่ากันมันก็ถูกแล้วนี่คะ ต่อไปพี่รันจะได้ไปอยู่กับแฟนของพี่รันโดยไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะมองในแง่ร้ายอีก”
“เธอไม่ต้องมาคิดแทนฉัน” ชรันหันขวับมองเธอด้วยแววตา
