“ติดบ้านแล้วทำไมไม่กลับบ้าน นอนบ้านป้ากรองทำไม”
“ก็...ช้องอยู่บ้านป้ากรองอยู่แล้ว คุณขุนเป็นอะไรคะเนี่ย”
“หึ! อยู่ไปเถอะสักวันจะเอากลับมา ไม่นานหรอกคอยดู”
“คุณขุนคะ เกรงใจพี่เดียร์” ฉันกระซิบแล้วก็ถลึงตาใส่เขาก่อนที่เขาจะหาเรื่องฉันไปมากกว่านี้ ถึงแม้ว่าการหาเรื่องของเขาจะค่อนข้างทำฉันสับสนมากก็ตาม
“...จำเอาไว้ด้วยล่ะ อาหารมาแล้วครับ” เขาพูดกับฉันแล้วก็หันไปคุยกับพี่เดียร์ ให้มันได้อย่างนี้สิ
จำเหรอ จำอะไร มีอะไรให้จำนอกจากคำพูดก่อนหน้านี้ของเขา
...อยู่ไปเถอะสักวันจะเอากลับมา ไม่นานหรอกคอยดู
เอาอะไรกลับไป? ฉันเหรอ? ไม่จริงหรอกค่ะ เขาจะเอาฉันกลับไปอยู่บ้านเขาทำไมในเมื่อเขาก็เคยบอกเองว่าเรียนจบเมื่อไหร่ก็ไปตามทางได้เลย เขาแค่ส่งเรียนให้จบแค่นั้น
-เวลาต่อมา-
“ง่วงก็นอน”
“ไม่ได้ง่วงค่ะ”
“แล้วที่นั่งสัปหงกอยู่นี่คืออะไร ฟังเพลงร็อคในหัวเหรอถึงโยกหัวตาม”
“กวนประสาท”
“นอนไป”
“ไม่เอา
