“อย่าพูดแบบนั้นสิเจ้าคะ ตัวข้าอ่อนเยาว์นักเพิ่งพ้นวัยปักปิ่นได้ไม่นาน ท่านใยกล่าวเช่นนี้ละเจ้าคะ ข้ารู้ดีว่าอย่างไรท่านก็ไม่สนใจข้า แต่ช่วยสงสารสตรีตัวเล็กๆ คนนี้หน่อยเถิดเจ้าค่ะ” มารยาถูกงัดออกมาใช้ในทันทีพร้อมกับเปลี่ยนสรรพนามเองเสร็จสรรพ
“หึ ดูท่าเจ้าคงจะถนัดเล่นงิ้ว”
ไป๋เหยี่ยหลงส่ายหัวเบาๆ อย่างระอากับความเจ้าเล่ห์แสนกลของนาง ที่เดี๋ยวนี้ชัดจะมากขึ้น ใบหน้าคมคายแอบยิ้มมุมปากก่อนจะตักอาหารตรงหน้าขึ้นมาชิมก่อนจะพบกับรสชาติประหลาดแต่กลับถูกปากเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“โรงงิ้วอะไรเจ้าคะ ข้าไม่เคยเห็นจะรู้จักเลย ท่านคงมั่วแล้วหล่ะ ที่ข้าทำก็เพราะมันคือหน้าที่ของเมียที่ดีเท่านั้นเองนะเจ้าคะ” ใบหน้างดงามทำหน้าลอกแล่ก แล้วหันมายิ้มหวานพร้อมกับลุกขึ้นบีบนวดบ่าให้ไป๋เหยี่ยหลงอย่างเอาใจ
“มีสิ่งใดก็ว่ามา อย่าได้ยืดเยื้อเล่นงิ้วกันอยู่เลย เพราะหากเจ้าไม่พูดข้าจะไปจัดการงานให้ฮ่องเต้” สุดท้า
