ตอนที่4[ผู้มีพระคุณ]
1377 คำ
เด็กเลี้ยงของไอศูรย์
ตอนที่4
[ผู้มีพระคุณ]
ลุกส์พาตะวันฉายมาถึงห้างดัง เพื่อหาซื้อเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัว
"หนูตะวันเลือกเสื้อผ้าเลยนะ เดี๋ยวพี่ไปนั่งรอด้านหน้า" ว่าจบหนุ่มใหญ่เดินออกมานั่งรอที่โซฟารับรองแขกของร้าน
ตะวันฉายพยายามเลือกเสื้อผ้า ที่ราคาต่ำสุดในร้านได้สามตัว เธอถือเดินออกมาให้ลุกส์ช่วยดู
"พี่ลุกส์ค่ะหนูเลือกไม่ได้เลยร้านนี้มีแต่ของราคาแพงมาก ๆ ไปร้านอื่นได้ไหมหรือไปหาซื้อเอาแถวตลาดนัดก็ได้ค่ะ" ตะวันฉายเงยหน้าสบตาคู่คม พร้อมทำหน้ายิ้มแหย ๆ ส่งไปให้
"ไปซื้อตลาดนัดไม่ได้คุณใหญ่สั่งให้พี่พาหนูมาร้านนี้ งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จัดการเอง" ว่าจบลุกส์ก็ลุกขึ้นเดินไปหาเจ้าของร้าน แล้วพูดคุยแป๊บหนึ่งก่อนจะเห็นเจ้าของร้านมองมาทางเธอ แล้วเดินหายเข้าไปด้านใน พอเดินออกมาอีกรอบในมือก็ถือถุงกระดาษใส่ของหลายใบออกมาด้วย
ตะวันฉายยืนรอเห็นลุกส์หยิบบัตรส่งให้เจ้าของร้าน ก่อนจะถือถุงพวกนั้นเดินออกมาหาเธอ
"พี่ลุกส์ซื้อไปทำไมเยอะแยะคะเนี่ย คงแพงมาก ๆ" ตะวันฉายมองถุงในมือเขาเสื้อผ้าพวกนี้ที่เธอเห็นติดราคาไว้มีแต่ราคาสูงทั้งนั้น
"ไม่เป็นไรทั้งหมดคุณใหญ่เป็นคนจ่าย" คำตอบของลุกส์เล่นเอาตะวันฉายพูดไม่ออกเธอเอาแต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่นาน
ทว่าลุกส์ก็หันมาสะกิดเตือนให้เธอเดินตามเขามาเข้าร้านขายชุดนักศึกษาอีกตะวันฉายจึงรีบเอ่ย
"พี่ลุกส์ยังไม่เอาชุดนักศึกษาก็ได้ หนูยังไม่เรียนต่อตอนนี้ ไว้หนูทำงานเก็บเงินได้ก่อนแล้วค่อยไปเรียนคะ" ตะวันฉายเอ่ยกับลุกส์
"นี่ก็เป็นคำสั่งของคุณใหญ่เช่นกันครับ" ลุกส์หันมาหาตะวันฉายที่เอาแต่ทำสีหน้าเกรงใจเจ้าของเงิน
"หนูเกรงใจคุณใหญ่จังเลยค่ะ แค่ท่านให้ที่อยู่ที่กินก็มากพอแล้วหนูคงไม่กล้ารับอะไรเยอะแยะขนาดนี้หรอกนะคะ" ใบหน้าสวยใสหันมาบอกลุกส์อย่างเกรงใจ
"ทั้งหมดนี้เป็นความประสงค์ของคุณใหญ่ ถ้าหนูปฏิเสธคุณใหญ่ต้องเสียใจแน่ ๆ ทางที่ดีหนูยังเป็นเด็กผู้ใหญ่มีเมตตาขนาดนี้หนูต้องรับเอาไว้เข้าใจไหม และก็อย่าทำให้คุณใหญ่เสียน้ำใจเป็นเด็ดขาด" ลุกส์เห็นแบบนั้นก็เอ่ยสอนสั่งเด็กสาวไปในตัว ตะวันฉายได้แต่พยักหน้ายอมรับ
ลุกส์พาเข้าร้านชุดนักศึกษาเสร็จแล้วพาเดินมาเข้าร้านชุดชั้นในตะวันฉายได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าเดินเข้าร้าน ลุกส์เห็นดังนั้นจึงเอ่ยบอกเจ้าของร้านแทน
"พี่ครับช่วยเลือกชั้นในให้น้องสักสองโหลนะครับ"
"ค่ะ น้องเขาหุ่นดีแบบนี้เดี๋ยวพี่จัดให้นะคะ ยังวัยรุ่นอยู่เลยเอาสีหวาน ๆ ละกัน" ว่าจบสาวสวยเจ้าของร้านก็ส่งยิ้มหวานให้ตะวันฉายและลุกส์ ก่อนเธอจะเดินเข้าไปในร้านแล้วออกมาพร้อมถุงใบใหญ่"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ" เธอเอ่ยแล้วส่งถุงใหญ่ให้ลุกส์
"หนูตะวันรอพี่อยู่ตรงนี้แป๊บนะ พี่ขอเอาของไปเก็บที่รถก่อน"
ครั้นของได้ครบลุกส์ก็เอาของไปเก็บที่รถ พอกลับมาก็พาไปเดินเลือกของใช้ส่วนตัวอีก ตะวันฉายได้แต่เดินตามร่างสูงไปเงียบ ๆ ถึงเธอเอ่ยค้านพี่ลุกส์ก็ไม่ฟังเสียงเธออยู่ดี
เราเดินเลือกของอยู่นาน เพราะในห้างผู้คนเริ่มทยอยกันเข้ามาหนาตาขึ้นหลายเท่า เหตุเพราะวันนี้เป็นวันหยุดนั่นเอง จึงทำให้ผู้คนที่ทำงานมาทั้งสัปดาห์ ต่างทยอยกันออกมาหยิบจับซื้อของใช้เข้าบ้าน แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่เป็นวัยรุ่นที่ออกมาเพื่อจะเดินตากแอร์โดยเฉพาะ กับอากาศที่ร้อนแรงอบอ้าวในหน้าร้อนของบ้านเมืองเรา
ครั้นได้ของครบลุกส์ก็ชวนตะวันฉายเดินมาเข้าร้านอาหาร
"หนูตะวันอยากกินอะไรสั่งได้เลยพี่เลี้ยงเอง"
"พี่ลุกส์สั่งเองเลยค่ะหนูกินได้ทุกอย่าง"
ลุกส์เลือกสั่งเป็นอาหารตามสั่งเพราะเลยอาหารเที่ยงมาพักหนึ่งแล้ว ทำให้รู้สึกหิวข้าวมากเช่นกัน เมื่อทานกันจนอิ่มลุกส์จึงชวนตะวันฉายมาขึ้นรถ
ไม่นานรถคันดังกล่าวก็แล่นผ่านประตูรั้วสวยงามแล้วเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หรู
ลุกส์เปิดประตูลงแล้วเดินมาหยิบของลงจากรถ ตะวันฉายเห็นดังนั้นก็ช่วยขนของลงด้วย ทั้งคู่ออกเดินไปข้างตึกใหญ่เพื่อจะเดินผ่านไปหาหลังเล็กถัดไป ครั้นมาถึงหน้าบ้านลุกส์จึงวางของไว้บนโต๊ะหินอ่อน
"หนูตะวันเอาของเข้าไปเก็บในห้องเลยนะ เดี๋ยวพี่เข้าไปหาคุณใหญ่ก่อน" เพราะตอนขับรถเข้ามาหน้าบ้านลุกส์ยังเห็นรถของไอศูรย์จอดอยู่ คาดว่าทั้งไอศูรย์และเรย์น่าจะอยู่ในบ้าน
ลุกส์ก้าวเดินเข้าบ้านใหญ่ผ่านทางประตูครัวด้านหลังเพื่อเอาของฝากไปให้ป้าภาด้วย
"ป้าภาครับผมมีของมาฝาก" ลุกส์ยื่นถุงกระดาษขนาดใหญ่ส่งให้ป้าภา
"คุณลุกส์ไม่น่าลำบากหาของมาฝากป้าก็ได้ป้าไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย" เมื่อป้าภาเปิดปากถุงแล้วเห็นเสื้อลายลูกไม้ตัวสวยที่ป้าภาชอบสวมใส่เป็นประจำ
"ป้าภาก็ใส่อยู่บ้านได้นี่ครับ ผมเห็นป้าภาชอบใส่แบบนี้เห็นมันสวยดีเลยซื้อมาฝากครับ"
"คุณลุกส์นี่น่ารักกับป้าตลอดเลย อ้อนคนแก่ขนาดนี้นี่อย่าบอกนะว่าอยากกินเมนูพิเศษอะไรอีก"
"ป้าภาครับตอนเย็นผมอย่างกินแกงเขียวหวานไก่นะครับ ไปกินที่ร้านไหนก็ไม่เคยอร่อยเท่าฝีมือป้าภาของผมเลยครับ" เสียงหนุ่มใหญ่ออดอ้อนคนแก่ที่เขานับถืออีกคนเหมือนญาติผู้ใหญ่ของเขา
"ป้าว่าแล้วเชียว คุณลุกส์มาอ้อนขนาดนี้ต้องอยากกินอะไรพิเศษแน่ แต่ไม่เป็นไรตอนนี้ป้ามีลูกมือคนใหม่แล้ว ดูท่าทางจะคล่องไม่เบาเลยนะ"
"ใครครับลูกมือคนใหม่นี่อย่าบอกนะครับว่าเป็นหนูตะวันฉาย" ลุกส์เอ่ยถามออกไปอย่างไม่เชื่อว่าเด็กสาวนั่นจะชอบทำอาหารด้วย
"ใช่ค่ะ คุณลุกส์เข้าใจถูกต้องแล้วหนูตะวันแลดูเธอจะคล่องเรื่องในครัวมาก"
"ก็ดีนะครับป้าภาจะได้ไม่เหนื่อยมากเกินไป" ว่าจบลุกส์ก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นบน
ตะวันฉายเดินเอาของไปเก็บในห้องเรียบร้อย เธอจึงเดินเข้าครัวมาหาป้าภาเพื่อช่วยงานในครัว เพราะป้าภาต้องทำอาหารเลี้ยงบอดี้การ์ดที่มาอยู่ดูแลในบ้านด้วย ทำให้งานในครัวจึงมีมากขึ้น
"ป้าให้หนูทำอะไรต่ออีกไหมคะ" ตะวันฉายที่เข้ามาช่วยป้าภาทำอาหารในครัวเอ่ยขึ้น เมื่อเธอได้ช่วยเป็นลูกมือทำอาหารเสร็จไปหลายอย่าง
"เสร็จแล้วหนูก็ไปพักได้ หรือไปทบทวนตำราเรียนก่อนก็ดี ป้าได้ข่าวว่าคุณใหญ่จะส่งให้หนูเรียนต่อใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ พี่ลุกส์บอกหนูแบบนั้นเหมือนกัน" ว่าจบตะวันฉายก็เดินออกประตูหลังครัวไป
สาวน้อยเดินเข้าบ้านไปหยิบหนังสือออกไปนั่งอ่านที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน เธอขะมักเขม้นในการทบทวนตำราอย่างตั้งใจ เพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณที่ตั้งใจจะส่งให้เธอได้เล่าเรียนสูง ๆ เหมือนคนอื่นเขา
- ผู้เขียน
