ตอนที่ 4 ร่องเรือด้วยกันสองต่อสอง
2201 คำ
ทั้ง จอมขวัญและวาสนาต่างก็ตื่นตาตื่นใจกับความสวยของท่าเรือ Wendella เพราะ มันสวยสมกับเป็นสถานที่ท่องเที่ยวหลักของที่นี่ และตอนนี้ ก็มีบรรดา นักท่องเที่ยวที่ต่างก็มาชื่นชมความสวย และถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกสักครั้งในชีวิต รวมถึงทั้งสองสาวด้วย
“สวยจริง ๆ ไม่แปลกใจที่นักท่องเที่ยวมาที่นี่เยอะนะหวาน “
“อือ จริง สวย มาเถอะ ขวัญ ถ่ายรูปกันหน่อย “ วาสนาเอ่ยชวนจอมขวัญ ก่อนจะขอให้นักท่องเที่ยวที่ผ่านมาถ่ายรูปให้ ทั้งคู่
และสองสาวกำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศ และ เรือสวย ๆ ที่ทั้งจอด ที่ท่าหรือว่าลอยลำอยู่ไกลบ้าง ใกล้บ้าง
“ขวัญ หิวแล้ว เราไปหาอะไรทานกันเถอะ “
“อือ ฉันเห็นร้านเล็ก ๆ อยู่ตรงโน้น แต่ว่าคนยืนเข้าแถวเยอะพอสมควรแสดงว่าอร่อย เราไปดูกันดีกว่าว่ามีอะไรนาทานบ้าง “
“อือ เอาอย่างนี้ดีกว่า ฉันจะไปซื้อน้ำ ด้านโน้น ส่วนแกไปซื้อ อาหารตรงนั้นแล้วเรามาเจอกันตรงนี้ มานั่งกินตรงนี้ดีกว่า “
“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้น ฉันไปซื้ออาหารก่อนแล้วมาเจอกันตรงนี้หวาน ไปเถอะ “
“อือ โอเค “
จากนั้นสองสาวต่างก็แยก ไปที่ร้านที่พวกเธอต้องการ อย่างรวดเร็ว
จอมขวัญยืนรอ อาหารที่สั่งอยู่บริเวณข้าง ร้านอาหาร โดยที่ตอนนี่เธอไม่ทันได้รู้ตัวว่ามีใครอีกคนที่เดินมายืนข้าง ๆ เธอ แต่ขณะที่เธอกำลังจะเงยหน้ามองคนข้าง ๆ ก็ปรากฎว่ามีบางอย่างแตะที่จมูกของเธอ จอมขวัญ เผลอสูดเอากลิ่นฉุนนั้นเข้าปอดเต็ม และทุกอย่างก็ดับวูบไป
วาสนาเดินมายังจุดที่เธอนัดกับจอมขวัญ เธอนั่งรอสักพักก็ไม่เห็นว่าเพื่อนรักจะกลับมาเลย เธอจึงมองไปที่ร้านดังกล่าว ว่าตอนนี้มีคนรอคิวเยอะหรือว่าอย่างไรทำไมจอมขวัญจึงไม่กลับมา แต่เมื่อมองไปก็ไม่เห็นว่าคนจะเยอะมากมาย เธอมองหาเพื่อน รอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็น
“หรือว่าไปซื้อร้านอื่นหรือเปล่านะ “
วาสนายืนลังเลมองซ้ายมองขวาและรอบ ๆ บริเวณนั้น ด้วยความกังวลกลัวว่าจะเกิดอะไรกับเพื่อน มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาจอมขวัญ แต่ว่าปรากฏว่า ไม่มีสัญญาณเลย ทำให้วาสนายิ่งกังวลมากขึ้น
“ไปไหนนะ ยัยขวัญ “
วาสนาได้แต่พึมพำไม่หยุด ขณะที่กำลังใช้ความคิดสายตาก็มองหาเพื่อนรักไปทั่วทั้งบริเวณนั้น
“เอ่อขอโทษครับ คุณคือคุณวาสนาเพื่อนของคุณจอมขวัญใช่ไหมครบ” เสียงเอ่ยถามดังมาจากด้านหลัง ทำให้วาสนาหันไปมองตามเสียงและก็ต้องขมวดคิ้วว่าผู้ชายชาวต่างชาติคนนี้รู้จักเธอได้ไง
“คุณเป็นใครแล้วรู้จักฉันได้ยังไง คะ”วาสนาถามกลับทันที และมองด้วยสายตาไม่ไว้ใจ อีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด
“ผมแค่จะบอกว่าไม่ต้องตกใจ เรื่องของเพื่อนคุณ ตอนนี้เธอ ไปล่องเรือสำราญกับเจ้านายผม แล้วครับ”แซมเอ่ยบอกเธออีกครั้ง และคำบอกของเขา ทำให้วาสนาต้องตาโตด้วยความตกใจ ว่าเพื่อนของเธอ จะไปล่องเรือได้ยังไง
“คุณว่าอะไร เพื่อนของฉัน ยัยขวัญนะเหรอแล้วเจ้านายของคุณเป็นใคร แล้วเพื่อนฉันจะด้วยได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเลยเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก พวกคุณเป็นใครกันแน่ แล้วเพื่อนฉันอยู่ไหน พวกคุณทำอะไรเพื่อนฉัน หรือเปล่า”
“ผมบอกคุณได้แค่ว่าไม่ต้องห่วง เพื่อนคุณปลอดภัยดี เจ้านายผมไม่ทำอะไรเพื่อนของคุณหรอก นะครับ คุณหวาน”แซมเอ่ยเรียกชื่อเล่นของเธอ ทำให้ วาสนาต้องแปลกใจอีกครั้ง
“คุณรู้จักฉัน พวกคุณเป็นใครกันแน่ “
“ผมแซม ส่วนเจ้านายผมคนที่พาเพื่อนคุณไปล่องเรือคือ รอยด์ แม็กเวล “
“เอาละ ฉันไม่รู้จักพวกคุณ และฉันคิดว่าเพื่อนฉันก็คงไม่รู้จักพวกคุณเช่นกัน ฉะนั้น คุณบอกมาว่าเพื่อนฉันอยู่ไหน ไม่อย่างนั้นฉันคงจะต้องแจ้งความ ว่าเพื่อนฉันถูกเจ้านายคุณลักพาตัวไป “
“คุณคิดดีแล้วเหรอ คุณหวานที่จะทำแบบนั้น และอีกอย่าง ตอนนี้ เพื่อนของคุณอยู่บนเรือที่ลอยอยู่กลางทะเล คงจะทำอะไรไม่ได้นอกซะจากว่ารอให้เธอกลับมาเท่านั้น เอง “
“คุณก็พูดได้สิ เพราะคนที่เสียหายคือเพื่อนของฉัน ไม่ใช่เจ้านายคุณนี่ “
“ผมรับรองได้ คุณหวาน ว่าเพื่อนคุณจะได้รับการดูแลอย่างดี แน่นอน คุณไม่ต้องห่วงหรอกผมแค่มาแจ้งข่าวเรื่องเพื่อนคุณเท่านั้น และตอนนี้งานผมเสร็จแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ “
แซมเอ่ยบอกเธอจบก็หันหลังเดินไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วโดยที่วาสนาไม่ได้ถามอะไรอีกเลยและตอนนี่เธอรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนมาก เธอจะทำยังไงดี วาสนาได้แต่ครุ่นคิด และเดินไปขึ้นแท็กซี่กลับห้องพักของเธอเพื่อตั้งหลักและคิดว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ดี
ความโครงเครง ปลุกให้ร่างบางที่หลับตาอยู่ตอนนี้ค่อย ลืมตาขึ้นที่ละนิด ก่อนจะนิ่งมองที่เพดาน เธอกำลังนึกว่าเกิดอะไรกับเธอกันแน่ แล้วเธออยู่ที่ไหนตอนนี้ มันโครงเครง เหมือนกับอยู่บนเรือ แต่ว่าเธอจะอยู่บนเรือได้ยังไง ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้จอมขวัญรู้สึกปวดหัวมากในตอนนี้ ร่างเล็กลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปดูในห้อง
“เธอมาที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกว่าเธอถูกลักพาตัวเหรอ แล้วจะลักพาตัวเธอมาทำไม เรียกค่าไถ่เหรอ จะเป็นไปได้ไงเธอเป็นแค่นักท่องเที่ยว ที่เพิ่งจะมาที่นี่เป็นครั้งแรก เรียกค่าไถ่จากใครกันละ “
จอมขวัญได้พึมพำกับตัวเอง และสายตาก็มองไปรอบ ๆ ห้อง และเธอก็ยอมรับว่าห้องนี้ใหญ่ พอสมควร และนั่นก็แปลว่าเรือลำนี้ ก็ต้องใหญ่เช่นกันเธอมองลอดบริเวณหน้าต่าง เธอก็แน่ใจว่าเธออยู่บนเรือแน่นอนแล้ว เธอเดินไปที่ประตูทันที เพื่อที่จะเปิดออกไปด้านนอก แต่แค่มือบางจับไปที่ลูกบิดประตูและกำลังเปิดออกไป เธอก็ต้องตกใจเมื่อ ประตูถูกดันเข้ามาด้านในซะก่อน
และคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูตอนนี้ก็คือ เขา ผู้ชายคนนั้น คนที่ลวนลามเธอที่คลับ และที่สวนสาธารณะนั่นเอง จอมขวัญถอยหลังอย่างรวดเร็วและไปยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง และมองจ้องใบหน้าหล่อของเขาด้วยความไม่ไว้ใจ
“คุณ “
“อือ ดูเหมือนเรายังไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการเลยนี่นะ ผมรอยด์ แม็คเวล “
“ฉันไม่ได้อยากรู้จักคุณซะหน่อย นี่ แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม บนเรือนี้ ทำไม” จอมขวัญเอ่ยถามด้วยความ สงสัย เพราะระหว่างเธอกับเขาไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องหรือรู้จักกันแม้แต่นิด
“แต่ผมอยากรู้จักคุณ นะจอมขวัญ เพราะผมสนใจคุณมากที่สุดในตอนนี้ ขวัญ และคุณไม่มีทางที่ปฏิเสธผมได้แน่นอน” รอยด์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและขายาวก็ก้าวเข้าไปหาเธอช้า ๆ และจอมขวัญเองก็ถอยหนีทีละก้าวเช่นกัน
“นี่ถอยออกไปนะ อย่าเดินเข้ามานะ คุณบ้าไปแล้ว คนไม่รู้จักกันแต่คุณมาทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันแจ้งตำรวจจับคุณได้นะ “
“ผมแค่เชิญคุณมาล่องเรือด้วยกันแค่นั้นเองนะ ขวัญ ไม่ใช่เรื่องอะไรร้ายแรงนี่”
“มันคงไม่ร้ายแรงถ้าฉันรู้จักกับคุณ แต่นี่มันไม่ใช่ ฉันไม่ได้รู้จักกับคุณ “
“ถ้าอย่างนั้นเราก็มาเริ่มทำความรู้จักกันแบบจริง ๆ จัง ๆ ดีกว่านะ ขวัญ ผมก็อยากรู้จักคุณมากกว่าที่ผมได้ข้อมูลของคุณมานะ แต่ ผมอยากรู้จากปากคุณมากกว่า “
“นี่คุณให้คนสืบข้อมูลฉันงั้นเหรอ จะบ้าไปแล้ว คุณมันโรคจิตชัด ๆ เลย “
จอมขวัญเอ่ยต่อว่าเขาด้วยความไม่พอใจและระแวงท่าทางที่เขาเดินเข้ามาเธอ ด้วย
“นี่หยุดนะ อย่าเดินเข้ามานะ ฉันบอกให้คุณหยุดไง “
“คุณกลัวผมเหรอขวัญ ผมไม่ทำร้ายคุณหรอกนะ และมั่นใจได้เลยว่าผมไม่มีทางทำร้ายคุณหรอกนะ “
“ฮึ แต่ว่าตอนนี้คุณกำลังทำให้ฉันกลัวแล้ว “
“ไม่ต้องกลัว ผมไม่ทำอะไร คุณ ผมแค่จะมาตามคุณไปทานข้าวด้วยกันเท่านั้น ไปกันเถอะ ขวัญ “รอยด์เข้ามาใกล้และจับไปที่มือเล็กแล้วดึงให้เดินไปที่ประตู ถึงแม้ว่าจอมขวัญจะพยายามฝืนตัวไว้ แต่ก็แค่เดี๋ยวเดียวเท่านั้น เพราะเธอสู้แรงเขาไม่ไหวแน่นอน
“ นี่คุณฉันเดินเองได้ไม่ต้องจับมือ ปล่อยสิ”
“ฮือ อย่าดื้อสิ ขวัญ ผมอยากจับผมก็จับ คุณจะต้องเริ่มทำตัวให้ชินนะ คนสวย “
จอมขวัญได้ยินสิ่งที่เขาพูดยิ่งทำให้เธอ ต้องรู้สึกปวดหัวตุบ ๆ แล้ว เพราะเขากำลังใช้ความเผด็จการ และบังคับเธอ ให้ทำตามสิ่งที่เขาต้องการ ซึ่งเธอคือคนอื่น และเพิ่งจะรู้จักกัน แต่เขาทำเหมือนกับว่า รู้จักเธอดีมากมายซะอย่างนั้น แต่ถึงแม้เธอจะรู้สึกอย่างนั้นแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตอนนี้เธออยู่บนเรือกับเขา ที่อยู่กลางทะเลแบบนี้ เธอคงจะทำอะไรไม่ได้ ถึงอยากจะหนีก็คงมีทางเดียวคือ กระโดดลงทะเล เท่านั้น ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะเธอว่ายน้ำไม่เป็น กระโดดไปก็มีแค่ตายกับตายเท่านั้นเอง
จอมขวัญเดินตามเขามาที่ด้านนอก และขึ้นบันได ไปที่ชั้นดาดฟ้าของเรือ ที่ตอนนี้มีโต๊ะ อาหาร จัดไว้เรียบร้อยรวมถึงอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะด้วย นั่นจึงทำให้ จอมขวัญรู้ทันทีว่าเขาเตรียมการทุกอย่างไว้ ก่อนหน้าแน่นอน
“เชิญนั่ง ผมให้พ่อครัวเตรียมอาหารที่คิดว่าคุณน่าจะชอบไว้ให้คุณเป็นพิเศษเลยขวัญ “
จอมขวัญได้แต่มองใบหน้าหล่อนิ่ง ด้วยความไม่ไว้ใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร และท่าทางของเธอ รอยด์ก็พอจะเดาได้ว่าเธอ กำลังคิดอะไรในตอนนี้
“ผมไม่ว่างยาพิษคุณหรอกนะ ขวัญ คุณคิดมากไปแล้ว “
“คุณไม่เป็นฉันคุณไม่เข้าใจหรอก คุณอาจจะใส่ยา อย่างอื่น ก็ได้”
“คุณหมายถึง ยาเลิฟ นะเหรอ หึ ผมไม่จำเป็น ต้องใช้มันขวัญ คนอย่างรอยด์ แม็คเวล ไม่เคยต้องใช้ยาแบบนั้นคนสวย เพราะ มีแต่สาว ๆ ที่วิ่งเข้าหาผม “
ยิ่งได้ยินเขาพูดแบบนั้น จอมขวัญยิ่งรู้สึก หมั่นไส้ คนตรงหน้านี่จริง ๆ ในความหลงตัวเองอย่างแรงของเขา
“คุณจะบอกว่าพวกเธอเต็มใจเองงั้นเหรอ “
“อือ ก็อย่างนั้นสิขวัญ “
“แต่คงไม่ใช่ฉันแน่นอน คุณรอยด์ ไม่ใช่ฉัน “
“คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอขวัญ “
“ก็พอ ๆ กับคุณเองก็มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง นั่นละคะ “
เมื่อรอยด์ได้ยินประโยคโต้กลับของเธอทำให้เขาต้องยิ้ม อย่างพอใจ เพราะ เธอคนนี้ น่าสนใจจริง ๆ ไม่เหมือนคนอื่น ๆ ที่เขาเคยผ่านมา ไม่เหมือนจริง ๆ เธอพิเศษกว่าใคร รอยด์สรุปได้แค่นั้นก่อนจะยิ้มในหน้า กับความคิดของตัวเอง
“คุณยิ้มอะไร”จอมขวัญเอ่ยถามเสียงเข้ม เมื่อเห็นเขายิ้ม
“ผมชอบคุณ จัง ขวัญ “และคำตอบของเขากลับทำให้ จอมขวัญ ทำหน้าไม่ถูกเลย
“บ้าเหรอคุณ “
“จริง ผมชอบคุณ คุณพิเศษ กว่าใครที่ผมเคยรู้จัก “รอยด์เอ่ยสำทับอีกครั้ง
“ฉันไม่สนุก ด้วยหรอกนะ และฉันก็ไม่ชอบที่จะมาเป็นตัวตลกให้ใครมาเล่นสนุกด้วยแบบนี้ “
จอมขวัญเองก็เอ่ยสวนกลับเช่นกัน เพราะเหมือนกับเขาเห็นเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่เพิ่งได้มา
“ผมไม่เคยมองว่าคุณคือตัวตลกนะขวัญ ผมสนใจคุณจริง ๆ “
“เอาละเลิกพูดเรื่องนี้เถอะค่ะ ฉันอยากรู้คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม “จอมขวัญถามเขาอีกครั้ง
“พาคุณเที่ยวพักผ่อน “รอยด์ตอบสั้น ๆ และได้ใจความแต่คนที่ฟังแล้วต้องขมวดคิ้วอีกครั้งก็คือ จอมขวัญ
“ฉันต้องการกลับขึ้นฝั่งคะ และฉันจะต้องกลับประเทศไทยแล้ว กรุณาไปส่งฉันที่ฝั่งด้วยคะคุณรอยด์ “จอมขวัญเอ่ยเสียงเข้มและจริงจัง โดยมองจ้องที่ดวงตาคมกริบของเขาที่กำลังมองเธออยู่เช่นกัน และก็ไม่มีใครยอมใครในตอนนี้
**********************************
- ผู้เขียน
