ตกหลุมรักยัยบ้านนา

ยัยบ้านนา

“ กลับมาได้แล้วสินะยัยเด็กใจแตก” นนท์ที่นั่งกัดกรามรออยู่ที่ห้องโถงของบ้านด้วยความโมโห จนยากจะอธิบายเมื่อเห็นเด็กสาวเดินเข้ามาแบบนั้นความโมโหยิ่งผุดขึ้นมยิ่งกว่าไฟในนรกซะอีก

“ ส / สวัสดีคะคุณนนท์ “ น้ำรินที่เดินเข้ามาในบ้านเมื่อเห็นเจ้านายที่นั่งนิ่งอย่างกับหุ่นยนต์แต่ว่าสายตาของชายหนุ่มนั้นกับมองมาที่เธออย่างกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อของเธอ น้ำรินก็เลยยกมือไหว้อย่างนอบน้อมก่อนจะทำท่าเดินออกมาก้มหน้าขึ้นไปบนบ้าน เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ลงมาช่วยป้าฟและพี่ๆทำงานบ้าน

ปัง เพล้ง

“ ทำผิดแล้วคิดจะเดินหนีเหรอ เธอมันก็แค่เด็กบ้านนอกพอโดนคนอื่นทำดีด้วยหน่อยเธอก็ยอมให้ผู้ชายกอดอย่างนั้นเหรอ เธอไม่รู้เหรอว่าพ่อแม่ฉันมีหน้าตาทางสังคมที่นี้ยังไงเธอกล้าดียังไง ทำแบบนี้กับครอบครัวของฉัน “ นนท์โยนแก้วน้ำที่ตัวเองเอามาดื่มรอหญิงสาว แต่พอเห็นเด็กสาวทำท่าจะเดินออกไปแบบนั้นอารมณ์ที่เดือดดานของนนท์ก็ระเบิดขึ้นทันทีเขาปาแก้วน้ำใส่หญิงสาวจนแตกกระจายตรงขาของเธอแล้วดูเหมือนว่าจะแตกบาดที่ขาเรียวของเธออีกด้วย ดูเหมือนว่าวันนี้น้ำรินจะซวยมากเธอโดนคนเล่นงานตั้งสองครั้งในวันเดียว

“ เธอจำใสสมองของเธอไว้ว่าเธอเป็นใคร แล้วก็อยู่ในสถานะอะไรอย่าคิดที่จะทำให้ครอบครัวฉันต้องแปดเปื้อนกับความใจง่าย ใจแตกของเธอ ถ้าคิดว่าห้ามใจไม่ได้ก็ออกไปจากบ้านของฉัน หรือไม่ก็กลับบ้านนอกของเธอไปซะ แล้วก็อย่าคิดกลับมาเยียบ ที่นี้อีก “ นนท์ด่าน้ำรินโดยที่ไม่ยอมให้เธอได้อธิบายอะไรเลย เขาไม่คิดจะถามหญิงสาวเลยว่าเรื่องราวเป็นมายังไงเธอถึงได้โดนกอด นนท์ที่บอกว่าเป็นผู้ปกครองของเธอแทนที่เขาจะถามหาเหตุผล แต่เขากับด่าเธอแถมยังไล่เธออย่างกับหมูกับหมา ด้วยหัวใจที่บอบช้ำของน้ำรินเมื่อเธอโดนไล่แบบนั้นเธอก็วิ่งร้องไห้ขึ้นไปบนบ้านทันที โดยปล่อยให้นนท์มองตามแผ่นหลังด้วยสายตาเรียบนิ่ง ด้วยความโมโหเขาทำอะไรลงไปอย่างไม่คิดจนกระทั้งป้าแม่บ้านและคนในบ้านต่างตกใจกับสิ่งที่ผู้เป็นนายพูดออกมา

“ ฮือ…..ฮือ…..กระซิก กระซิก กระซิก ฮืออออออ “ น้ำรินร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บอกและเจ็บใจที่ไม่ว่าจะอยู่บ้านหรือว่าโรงเรียนที่ไหนก็ไม่ปลอดภัยสำหรับเธอเลย น้ำรินร้องไห้แล้วค่อยๆนั่งทรุดลงกับพื้นด้วยความรู้สึกเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจเพราะ ไหนจะคำดูถูกที่โรงเรียน กลับมาบ้านก็มาโดนดูถูกอีก เมื่อเธอโดนไล่อย่างกับหมูกับหมาแบบนั้นแล้วเธอก็เลยลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาอาบน้ำเพราะดูเหมือนว่าเศษแก้วที่บาดที่ขาของเธอเลือดจะไหลออกมาจากบาดแผลจนเริ่มรู้สึกเปียกแฉะหมดแล้ว

“ ป้า เราจะทำยังไงดี ฉันละสงสารคุณน้ำรินจังเลยป้าดูที่เสื้อนักเรียนของเธอสิ เสื้อเป็นรอยเหมือนโดนน้ำส้เทราดมาอย่างนั้นแหละ ฉันจะทำยังไงวดีถ้าเข้าไปขัดก็กลัวตกงาน “ ทิพย์พูดออกมาด้วยความรู้สึกสงสารน้ำริน ป้าแจ๊มเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เธอต้องจัดการทำอะไรสักอย่างไม่อย่างนั้น เรื่องนี้คงบานปลายอย่างแน่นอน

ซู่…..ซู่…..ซู่

“ อ๊ะ….แสบจัง” เมื่อน้ำอุ่นราดลงมาที่ตัวหญิงสาวก็ร้องออกมาเพราะความรู้สึกแสบตรงบาดแผลที่โดนแก้วบาด เธอถึงกับร้องออกมาเพราะความแสบของบาดแผล ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำแบบนุ้งกระโจมอกก่อนจะต้องตกใจที่เห็นว่าใครมานั่งอยู่ที่เตียง

“ อุ๊ย “ น้ำรินที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูกระโจมอกผื่นเดียวเธอก็ต้องตกใจเมื่อ เห็นว่านนท์เข้ามานั่งอยู่บนเตียงของเธอ นนท์ที่เห็นแบบนั้นเขาก็ตกใจเช่นเดียวกันเพราะเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะออกมาสภาพแบบนี้ ด้วยความที่เขาไม่เคยมีผู้หญิงมาอยู่ด้วยเขาก็เลยไม่รู้ว่า น้ำรินจะออกจากห้องน้ำมาสภาพนี้เพราะทุกครั้งที่เขาอยู่กับเจนนี่ก็ไม่เคยข้างเธอแค่มามีอะไรกับเขาแล้วก็กลับชายหนุ่มเลยไม่รู้เลยว่าผู้หญิงทุกคนพออาบน้ำเสร็จแล้วก็จะออกจากห้องน้ำมาสภาพนี้

“ เอ้อ เอ้อ นี้เอายามาใ้ห้ทำแผล ระ ระ รีบ รีบทำซะเดี๋ยวก็เป็นบาทยักตายก่อนหรอก “ นนท์ เมื่อได้สติสตังกลับมาเขาก็รีบพูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก เพราะความขาวและซ้อนรูปของเด็กสาวอยู่ในสภาพผ้าขนหนูผื่นเดียวแล้วน้ำที่หยดมาตามไรผมทำให้เด็กสาวยิ่งดูสวยและเซ็กซี่ แต่ด้วยความที่หญิงสาวอายุ15-16 เลยทำให้นนท์ไม่สะดวกใจที่จะมองหรือแม้แต่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเขาบอกหญิงสาวแล้วเรียบร้อยเขาก็รีบออกจากห้องไป ปล่อยให้น้ำรินมองตามด้วยสายตาแปลกใจเพราะปกติชายหนุ่มไม่เคยสนใจเธอเลยแม้แต่น้อย

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น

“ ไอ้วิชัยมึงช่วยไปสืบทีว่าไอ้คนที่มันกอด เด็กรับใช้กูวันนี้มันเป็นใคร” นนทืสั่งเพื่อนรักที่อยู่ในตำแหน่งเลขาของเขาอีกด้วย วิชัยเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ทำตาม จากนั้นไม่นานวิชัยก็ได้เรื่องก่อนจะโทรมารายงานเจ้านายและก็เพื่อนรักเพื่อนตายอย่างนนท์ทันที

( ไอ้นนท์มึงแน่ใจนะว่ามึงไม่ได้เลี้ยต่อยไอ้ความยคุกนะมึง ) วิชัยผู้ชายเย็นชาและเลือดเย็นเมื่อโทรมาหาเพื่อนรักเขาก็เลยถามสิ่งที่เขาสงสัยก่อนเลย เมื่อนนท์ได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกหัวเสียทันทีว่าเพื่อนของเขาคิดได้ยังไงว่าเขาจะชอบเด็กบ้านนอกหน้าตาขี้เหร่ สู้สาวๆของพวกเขาก็ไม่ได้ เมื่อนนท์ได้ยินแบบนั้นก็รีบพูดสวนเข้าไปทันทีอย่างหัวเสีย

“ ไอ้สัตว์ มึงพูดบ้าอะไรของมึง คนอย่างกูจะมาสนใจอะไรกับเด็กกระโปโลหน้าบ้านๆแบบนี้ มึงพูดอะไรใช้เซลประสาทของมึงคิดประมวลผลก่อนจะพูดออกมา ไอ้เหี้ย ถ้าพ่อกับแม่กูไม่ฝากให้กูดูละก็มึงคิดว่าคนอย่างกูจะสนใจอะไรกับเด็ก บ้านๆแบบนี้เหรอว่ะ แค่พูดกูก้คันแล้ว “ นนท์พูดออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อนนทืพูดจบวิชัยที่เป็นคนไม่ชอบต่อปากต่อคำกับใครเขาก็เลยพูดเข้าเรื่องทันที ว่าเรื่องที่เขาได้มาเกิดอะไรขึ้นกับเด็กในปกครองของนนท์

( เอ้อ ไม่สนก็ไม่สน กูแค่อยากบอกมึงว่าเด็กในปกครองมึงนะโดนเพื่อนและก็รุ่นพี่ที่นี้บูลลี่แล้วก็กลั้นแกล้งทุกวัน วันนี้ก็ด้วย ลูกสาว ผอ.โรงเรียนนี้เอาน้ำส้มเทราดหัวน้องมันแล้วก็เอาแก้วปาใส่ที่หัว แล้วไอ้หัวหอกที่มึงคิดว่ามันชอบเด็กมึงนะ เอ้อมึงคิดถูก ตลอดเวลาที่เธอใช้ชีวิตยากลำบากที่โรงเรียนมาโดยตลอดก็มีแค่ ไอ้อ้นและก็น้องสาวของมันที่ชื่อมดเป็นคน ดูแลแล้วก้ค่อยปลอบหรือว่าพูดคุยด้วย ) วิชัยเล่ารายระเอียดที่เขาได้มาจากเด็กสาวกลุ่มเดียวกับ อีเมล ลูกสาวผอ.โรงเรียนนั้น เมื่อวิชัยพูดทุกอย่างที่เขารู้มาให้ เจ้านายรู้แล้วก้กดวางทันทีโดยไม่รอให้นนท์ถามอะไรอีกต่อไป โดยปล่อยให้นนท์อารมณ์ค้างทันที

ติ๊ด

“ ไอ้สัตว์นึกอยากวางก็วางเดี๋ยวกูฆ่าแม่งเลย “ นนท์บ่นออกมาด้วยหความหัวเสียที่เพื่อนนึกอยากวางก็วาง ก่อจะมานั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวก่อนที่ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จะวิ่งเข้ามาในหัว เพราะเสื้อนักเรียนของเธอเลอะสีส้มเต็มไปหมดเมื่อนึกถึงตรงนั้นเขาก็คิดได้ว่าขาของเธอก็มีเลือดออกเช่นเดียวกันเพราะโดนแก้วที่เขาปาใส่เธอบาดเอา เมื่อนึกได้แบบนั้นเขาก็รีบเอากล่องยาไปให้น้ำรินทันทีโดยไม่ได้คิดว่าเธอจะอาบน้ำแล้วก็ออกมาสภาพนั้น และนั้นก็เป็นที่มาของเหตุการณ์ปัจจุบัน

ปัจจุบัน

“ ป้าแจ๊มถ่ายัยซื่อบื้อนั้นลงมาบอกให้เธอไปหาผมที่ห้องทำงานด้วยนะครับ “ นนท์ที่เดินหน้าแดงลงมาจากห้องของน้ำรินเมื่อเดินลงมาก็เจอเข้ากับ ป้าแจ๊มที่กำลังทำความสะอาดเศษแก้วที่เขาปาใส่หญิงสาว ป้าแจ๊มที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกเป็นห่วงน้ำรินขึ้นมาเลยตัดสินใจพูดอะไรออกมาทันที

“ คุณนนท์คะ ป้าขออณุญาติขอพูดอะไรหน่อยได้ไหมคะ “ ป้าแจ๊ม พูดออกมาด้วยความรู้สึกสงสารหญิงสาวเป็นอย่างมาก ถึงตอนนี้เธอไม่สนอะไรแล้วว่าจะโดนไล่ออกหรือไม่เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ถ้าน้ำรินเดินเร็วอีกก้าวเดียว คงไม่ใช่ขาของเธอหรอกที่ต้องเจ็บคงเป็นหัวของเธอหรือไม่ก็หน้า เมื่อนนท์ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วหนามองมายังป้าแจ๊มป้าแม่บ้านคนเก่าแก่

“ มีอะไรครับป้า “ นนท์ขมวดคิ้วหนามองป้าแจ๊มด้วยสายตาที่สงสัย ว่าป้าแจ๊มมีเรื่องอะไรจะคุยกับตนเพราะสีหน้าของเธอดูจริงจัง

“ คือว่า…เอ้อ…คือว่าคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายท่านทั้งสองเคยพูดไว้ว่าคุณน้ำรินเป็นคู่มั้นกับคุณนนท์ “ ป้าแจ๊ม แต่งเรื่องคู่มั้นขึ้นมาแต่ก็ไม่เกินจริงเพราะเรื่องของนนท์กับน้ำรินนั้นคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายก็หมายมั้นปั้นมือให้ทั้งคู่ได้แต่งงานกัน นนท์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกตกตะลึงอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงได้คิดแบบนั้นเพราะเขากับเธออายุห่างกันตั้ง 5ปี น้ำรินที่ลงมาได้ยินแบบนั้นเธอก็ก้าวขาลงมาจากบรรไดไม่ออกเลย เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าแม่กับพ่อของเธอไปตกลงมั้นหมายเธอกับคนใจร้ายคนนี้ได้ยังไง นนท์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็มองขึ้นไปตรงบรรไดด้วยความที่เขาเป็นคนอีโก้สูงไม่มีทางว่าเขาจะไม่พูดอะไรออกมาเพราะเด็กสาวที่เขาอยากได่าก็ด่าได้อยู่ตรงนี้แล้วไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะไม่พูดอะไรให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจอย่างแน่นอน

“ ป้าคิดว่าคนอย่างผมจะแต่งงานกับเด็กบ้านนอกอย่างยัยเด็กนี้จริงๆเหรอครับ แค่มองก็รู้สึกเสียสายตามากแล้ว ยิ่งอยู่บ้านหลังเดียวกันแบบนี้ ผมยิ่งหายใจลำบากเมื่อไหร่จะออกไปสักที อึดอัด ชะมัด” นนท์พูดออกมาเหมือนอยากทำให้เธอเจ็บชำน้ำใจเมื่อน้ำรินที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บใจขึ้นมาจริงๆ เธอไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นตัวหน้ารังเกรียจมากขนาดนี้ นนท์เมื่อพูดจบเขาก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที โดยที่ลืมไปเลยว่าเขาจะคุยเรื่องอะไรกับหญิงสาว ส่วนน้ำรินเมื่อเธอได้ยินเธอไม่อยากเจ็บแล้วเจ็บอีกแล้วยิ่งเรื่องแต่งงานอะไรนั้นด้วยอีกยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่เหมาะสมกับผู้ชายใจร้ายคนนี้หรอกเพราะเธอต่ำต่อยเหลือเกิน เกินกว่าที่จะปีขึ้นมาสูงเพื่ออยู่คู่กับคนอย่างเขา

“ ฮือออออ อึก อึก อึก ป้าแจ๊มคะอย่าห้ามน้ำอีกเลยนะคะ น้ำไม่อยากอยู่ในสภาพนี้อีกต่อไปแล้ว น้ำขอไปอยู่ในที่ของน้ำดีกว่าคะ” น้ำรินพูดออกมาทั้งน้ำตา ป้าแจ๊มเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกใจมากเธอรู้สึกผิดกับตัวเองว่าไม่หน้าพูดเรื่องอะไรแบบนี้เลย ตอนแรกก็นึกว่าชายหนุ่มชอบน้ำรินก็เลยจะจุดเชื้อเพลิงให้เจ้านายได้รู้สึกตัวเองสักทีว่ารักหญิงสาว แต่เรื่องกับ กลับตารปัตรกลายเป็นทำให้เด็กสาวตัวน้อยออกจากบ้าน ซะงั้น

“ คุณริน ป้า…เอ้อ…” ป้าแจ๊มรู้สึกสงสารหญิงสาวเป็นอย่างมาก ก่อนจะพูดปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำของหญิงสาว แต่ก็อย่างว่าแหละก็คนไม่มีใจอยู่ไปก้ไร้บอย ในเมื่อที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเธอน้ำรินก็เลยขอให้ปล่อยเธอไป โดยที่เธอโทรไปบอก ป้าบัวกับลุงเอก ซะก่อน เพื่อไม่ให้ท่านเป็นห่วง และก็คิดเยอะ