คนมองชะงักครู่หนึ่งแล้วปรับสีหน้า ก่อนเมินมองทางอื่น เขาเล่นบ้าอะไรตกใจหมด ใจสั่นจนตั้งรับแทบไม่ทัน
“กะ...ก็ได้ ฉันจะช่วยก็แล้วกัน”
โสภิตานั่งมองไหล่บางที่กำลังสะอื้น เธอกัดริมฝีปากแน่นด้วยความเดือดดาล นึกว่าจะหาทางกำจัดเมริยาออกไปได้ แต่สุดท้ายหลานของสามีเธอดันหลงลมปากของนังนั่นอีก
“อิงจะทำยังไงดีล่ะคะ ธรเค้าไม่รับอิงเข้าไปทำงานอีกแล้ว”อิงนภาบอกเสียงเครือ น้ำตาอาบแก้ม
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด จะหาทางกำจัดเมริยาให้พ้นทางได้อย่างไร ตอนนี้เธอกำลังสืบเรื่องนพปฏลว่าอยู่ที่ไหน หากศัตรูเจอก่อนต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ๆ และสถานภาพทางการเงินคงสั่นคลอน ไม่ได้เด็ดขาด สามีอย่างวิพลหาไม่ได้ง่ายๆ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะหาทางจัดการเอง เธอรอไปก่อนก็แล้วกันอิงนภา”โสภิตาบอก
อิงนภาเหลือบมองคู่สนทนา คนมองชะงักจ้องมองด้วยความกลัวขึ้นมา เห็นแววตาวาววับ มือกำแน่นท่าทางเหมือนจะระเบิดโทสะอีกในไม่ช้า
“ถ้าอย่างนั้
