เสียงโทรศัพท์ในห้องดังขึ้น ร่างสูงชะงักคิ้วขมวดด้วยความสงสัย เวลานี้เขาไม่พร้อมจะรับโทรศัพท์หรือทำอะไรทั้งนั้น แต่เสียงโทรศัพท์ยังคงดังเข้ามาไม่หยุด เขาละออกจากร่างงามอย่างแสนเสียดายแล้วหยิบมันขึ้นมารับ
“ว่าไงครับ”
“คุณยศราชย์ ผมได้ข่าวคนที่คุณให้ตามหาแล้วครับ”นักสืบรายงาน
“แล้วทำไมไม่โทรเข้ามือถือผม”
“ผมโทรแล้วครับแต่ว่าคุณไม่เปิดเครื่อง”
“ไว้เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน แค่นี้ก่อนนะครับ”ชายหนุ่มตัดบท
รินณดาชันกายรวบเสื้อผ้ามาใส่มือไม้สั่น ยิ่งได้ยินเสียงฝีเท้ายิ่งทำให้กายสะท้าน ร่างเปลือยเดินมาหยุดยืนตรงหน้า เธอหลับตาแน่นกับภาพที่เห็นตรงหน้า เขายักไหล่แล้วหยิบชุดตนเองมาใส่
“กลับไปได้แล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีก บริษัทนี้ไม่ต้อนรับ”
“แต่ว่า...”เธอจะเอ่ยปากเพราะอยากทำงานที่นี่ บริษัทนี้ให้เงินเดือนเธอสูงมาก
ยศราชย์เหลือบมองหญิงสาวที่กำลังกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ เขาพอใจเธอไม่น้อยไม่น
