“ธรจะไปไหนคะ!”
“อิงปล่อยผมก่อน!”เขาบอกพลางสะบัดท่อนแขน
อิงนภาเม้มริมฝีปากแน่น เธอจะต้องฉุดรั้งเขาไว้ให้นานที่สุด ไม่เช่นนั้นแผนการทั้งหมดจะไม่มีความหมาย
“โอ้ย! ธรคะอิงปวดท้องมากเลย”อิงนภาแสร้งบอก
ชายหนุ่มเหลือบมองร่างทรุดลงกับพื้นสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล จังหวะนั้นพนักงานกลุ่มหนึ่งของบริษัทเดินขึ้นมาพอดี ในกลุ่มนั้นมีสุภาวดีรวมอยู่ด้วย
“ช่วยพยุงอิงนภาแทนผมหน่อย”กันตธรวานพนักงาน
“ค่ะ”กลุ่มพนักงานรับคำ
กันตธรแกะมือออกจากท่อนแขนเมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการสองเท้าวิ่งสุดแรง ใจแต่ภาวนาอย่าให้มีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้นเลย
“เมริยาคุณต้องไม่เป็นอะไรนะ!”เขาพึมพำกับตนเอง
สุภาวดียืนชั่งใจด้วยความรู้สึกผิดในใจ เธอรีบวิ่งตามเจ้านายทันทีจนเพื่อนในกลุ่มตกใจกันยกใหญ่ วิ่งตามด้วยความสงสัย อิงนภากัดฟันแน่นด้วยความเดือดดาลแล้วติดตามอีกคน
เสียงฝีเท้าคนด้านหลังทำให้เมริยาหันกลับไปมองด้วยคิดว่าชายที่นั
