รินณดาเดินตามเสาวรส เธอกวาดตามองไปรอบๆ ตู้เอกสารมากมายที่ตั้งอยู่ และหยุดลงที่โต๊ะทำงานไม้สีขาวสะอาดตา เธอพยายามฟังรุ่นพี่สอนเรื่องงานอย่างตั้งอกตั้งใจเพื่อให้มีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด เสียงฝีเท้าหนักดังขึ้นเสาวรสหยุดคำพูดแล้วเอี้ยวตัวช้อนสายตามอง
พนักงานใหม่ชะงักดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างสูงแสนคุ้นเคย ริมฝีปากบางสั่นระริกพูดไม่ออก จนกระทั่งถูกเสาวรสสะกิดเพื่อเตือนสติ
“รินนี่คุณยศราชย์จ้ะ เป็นประธานบริษัทแอลเอสแล้วก็เป็นเจ้านายของเราสองคนด้วย ต่อไปรินต้องทำงานกับคุณยศนะรู้ไหม”เสาวรสบอก
ข่าวใหม่ทำให้คนตัวเล็กยืนนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก นี่ต้องมาเป็นเลขาของผู้ชายคนนี้เหรอ ทำไมต้องมาพบเจอสถานการณ์ชวนขนลุกเช่นนี้ด้วย
“สวัสดีค่ะ”หญิงสาวยกมือกระพุ่มไหว้เขา
ยศราชย์ขบกรามสีหน้าไม่สบอารมณ์ ไม่นึกว่าเนื้อจะเดินมาหาเขาเองง่ายๆ ดีเหมือนกัน คงจัดการได้ง่ายขึ้น ญาทิสาดันปลุกอารมณ์ดิบในตัวเขาออกมา ความจร
