สิงหราชกระทืบเบรคจนมิด รถจี๊ปหยุดกึก ฝุ่นสีแดงๆ ลอยตลบ
เสียงหัวเราะหยุดกึก ทุกคนในที่นั้นมองมาที่เขาเป็นจุดเดียว
พราวฟ้ายืนอยู่หน้าเตาไฟ เธอกำลังปิ้งข้าวโพด มีทับยืนอยู่ใกล้ๆ เพราะทับกำลังย่างปลาตัวเขื่อง ปลาที่เขาจับได้ในลำธาร เป็นกับแกล้มสำหรับคอเหล้าที่กำลังตั้งวง
ทับไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เขายิ้มให้กับสุ่น แต่สุ่นดันอยู่ข้างหลังพราวฟ้า สายตาคนมีอคติจึงเห็นแค่เพียงรอยยิ้มนั้นส่งมาให้หญิงสาว สิงหราชเดือดปุดๆ มันหนักข้อขึ้น เพราะสายตาพราวฟ้าจับจ้องอยู่ที่แสนดี แสนดีนั่งอยู่ข้างๆ เหมราช สองคนนั้นกำลังหยอกล้อกันอยู่...ที่พราวฟ้ายิ้ม เพราะเธอรู้สึกว่าสองหนุ่ม สาว มีใจต่อกัน แต่คนที่มองมาจากที่ไกลๆ เดือดจัด เมื่อสิงหราชคิดว่า พราวฟ้ายิ้มหัวกับคนงานหนุ่ม
ชายหนุ่มกระโดลงจากรถจี๊ป...
เขาเดินหน้าตั้งเข้าไปกลางวง
“มายังไงครับ...พี่สิงห์”
เหมราชร้องทักพี่ชาย เขายื่นแก้วสุราที่คำปันส่งให้ ให้สิงห
