เขาถาม เธอพยักหน้า
“มีค่ะ ตอนเช้า”
“งั้นไปเตรียมชุดนักศึกษามาสักชุด เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปส่ง”
ร่างสูงยืนเข้ามาชิดตัวเธอ วรฐิสาเงยหน้าขึ้นมอง เขาจับข้อมือเธอให้ลุกยืนขึ้นแล้วโน้มตัวมาหา นิ้วเรียวแข็งแรงเชยคางเธอขึ้นไปให้สบตา ก่อนประทับริมฝีปากอุ่นจัดของเขาลงบนริมฝีปากของเธอเบาๆ
หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว ตอนแรกเธอตกใจ ผวาถอยออกนิดหนึ่ง แต่ถูกวงแขนของเขาที่โอบเอวไว้กระชับเข้าไปจนความนุ่มหยุ่นของเธอเบียดชิดกับอกแกร่ง รับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมจางๆ กลิ่นเดียวกับเสื้อสูทที่เธอยืนกอดร้องไห้วันนั้นจากตัวเขา คีรพัทธ์จุมพิตแผ่ว ก่อนค่อยเพิ่มน้ำหนักจูบดูดคลึงไล้เล็มริมฝีปากบาง มีจังหวะหนึ่งที่เขาถอนจูบเหมือนเปิดโอกาสให้เธอผละออก ให้โอกาสเธอถอยห่าง เหมือนกับว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ถ้าเขาจูบต่อ ต่อจากจูบนี้ไม่ว่าอะไร เธอจะไม่มีโอกาสนี้อีกต่อไปแล้ว
แต่ที่เขาทำอยู่นี่ ผละออกไปเพียงครู่แล้วประกบจูบลงมาซ้ำๆ ย
