เลขาของเขาเป็นคนเปิดประตูให้ วรฐิสาเดินเข้าไป เธอยกมือไหว้เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาหา แต่เขาก็ทำเหมือนเดิมเหมือนวันนั้น พยักหน้ารับรู้เฉยๆ แล้วไม่ได้สนใจอะไรมาก เขาเรียกเลขาเข้าไปสั่งงานอีกสองสามอย่าง ก่อนเลขาจะขอตัวและเดินออกไป
ประตูห้องถูกปิดลง เมื่ออยู่กันลำพังเพียงสองคน เขาพยักหน้าส่งสายตาเป็นเชิงให้เธอเข้าไปหา วรฐิสาเดินมาหยุดยืนที่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตรงหน้าเขา
คีรพัทธ์มองเจ้าของใบหน้าสวยเก๋สไตล์ลูกครึ่งแต่ก็หวานเกินใคร เจ้าผิวเนื้อขาวลออ เรือนร่างบอบบางวันนี้เธออยู่ในชุดนักศึกษาคล้ายกับวันแรกที่เขาเห็น แต่ยังไงก็แตกต่างจากสาวสวยในชุดเดรสเข้ารูปอวดทรวดทรงน่ามองไปทุกส่วนจนไม่อยากละสายตาไปไหนที่เขาเจอในผับเมื่อไม่กี่วันก่อนมาก
“มีอะไรจะให้ผมช่วย” ชายหนุ่มเข้าประเด็นทันที จะว่าแปลกใจก็แปลกใจ จะว่าไม่แปลกใจก็ไม่เชิง เหมือนมีอะไรบางอย่างบอกเขาว่าเราจะได้เจอกันอีกไม่ว่าเรื่องใดก
