“ภีร์! ทำไมมาอยู่นี่...”
เรเชลที่พึ่งรู้สึกตัวและรู้สึกหิวมากเลยลุกเดินออกมาจากห้องเพื่อจะหาอะไรรองท้อง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้องชายนั่งหน้านิ่งอยู่ที่โซฟารับแขกกลางบ้านพักตากอากาศของอีรอน
“ตื่นแล้วก็กลับกันเถอะ”
เพชรภีระบอกออกมาหลังนั่งรอมาร่วมชั่วโมงแล้ว
“ห๊ะ...กลับ...เอ่อ กลับไหน?”
เรเชลที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวถามออกมาอย่างลืมตัว
“หรือว่าไม่อยากกลับ พี่มากับหมอนั่นหรือถูกลักพาตัวมากันแน่”
“เอ่อ...ก็...งั้นฉันขอไปบอก...”
“ไม่ต้อง คนของหมอนั่นกำลังมาที่นี่ ถ้าไม่อยากให้มีใครตายก็ต้องกลับเดี๋ยวนี้”
และเรเชลก็ต้องเดินตามน้องชายออกไป เพราะรู้ดีว่าถ้าคนสองกลุ่มมาเจอกันได้ยิงกันตายไปข้างหนึ่งอย่างแน่นอน และเธอไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลยตัดสินใจตามน้องชายออกไปเงียบๆโดยได้แต่หันกลับไปมองบ้านพักที่เธออยู่มาสามอาทิตย์อย่างรู้สึกใจหาย และยังอีกคนที่นอนอยู่ในนั้นอีก เขาตื่นมาไม่เห็นเธอจะทำยัง
