22

1232 คำ

บทที่ 22 ความคิดของเธอสะดุดเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู รีบหันไปมองแล้วลุกขึ้นพร้อมกับคลี่ยิ้มตอบรับรอยยิ้มของอีกฝ่าย “อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเฉิน วันนี้ตื่นแต่เช้าเลยนะคะ” ปกติเขาจะสั่งอาหารเช้าไปกินที่ห้องจนเป็นนิสัยไปแล้ว ทำไมวันนี้ถึงลงมาเองได้ล่ะ “ใช่ วันนี้ผมตื่นเช้ามาก ๆ เพราะตั้งใจมาเจอใครบางคน” “คุณเฉินมีนัดนี่เองถึงได้รีบตื่น” “เปล่า ผมไม่ได้มีนัดกับใครหรอก แค่อยากเจอหน้าใครบางคนต่างหากล่ะ” เหมาเฉินคุนในวัยประมาณหกสิบที่ยังหล่อและเท่ไม่หยอกยิ้มนัยน์ตาพราว ชี้นิ้วใส่หญิงสาวบอกใบ้ให้รู้ตัวว่าเธอคือคนที่เขาอยากเจอ ปากที่คลี่ยิ้มตั้งแต่แรกฝืนยิ้มค้าง อยากจะหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด แต่คงทำไม่ได้ “ขอนั่งด้วยได้ไหม” “ได้สิคะ เชิญเลยค่ะ แต่แนนกำลังจะกลับห้องพอดีเลยค่ะ” “อะไรกัน คุณกินเสร็จแล้วเหรอ” “เรียบร้อยไปสักพักแล้วค่ะคุณเฉิน” “ถ้าอย่างนั้นก็นั่งเป็นเพื่อนผมหน่อยก็แล้วกัน ดื่ม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม