ในที่สุดป้าลีก็ยอมแพ้เมื่อได้ยินโทเบียส เธอพูดว่า "ฉันจะไปที่ครัวและเอาซอสพริกมาให้"
นาตาลีเหลือบมองโทเบียสอย่างซาบซึ้งและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ
รอยยิ้มของเธอบริสุทธิ์และมีเสน่ห์ ซึ่งมีรากฐานมาจากความทรงจำของโทเบียสอย่างลึกซึ้ง
ป้าลีหยิบขวดซอสพริกที่เธอทำเอง เธอเติมพริกไทย น้ำมันงา และเครื่องเทศอื่นๆ เพื่อทำส่วนผสมนี้
นาตาลีตักซอสพริกออกมาหนึ่งช้อนใหญ่แล้ววางลงบนจานของเธอ ซอสมีกลิ่นหอมและเผ็ดซึ่งช่วยยกระดับรสชาติของอาหาร
เธออดไม่ได้ที่จะตะโกนอย่างมีความสุขและต้องการซอสอีกช้อนเต็ม อย่างไรก็ตาม โทเบียสจับข้อมือของเธอไว้ทันทีที่เธอเอื้อมมือออกไป
"หยุดกินมากเกินไป พริกไม่ดีต่อสุขภาพเด็ก" เสียงของโทเบียสเต็มไปด้วยความรักที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
นาตาลีตกตะลึง เธอจ้องไปที่มือของโทเบียสที่จับข้อมือและรู้สึกละอายใจ
มือของเธอจะซีดได้อย่างไรเมื่อเทียบกับมือของผู้ชาย
