บทที่ 46

749 คำ

  “คุณสัญญากับฉันว่าจะไม่แตะต้องฉัน” นาตาลีพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ   คำพูดของเธอทำให้โทเบียสหยุดครู่หนึ่งแล้วเขาก็ปล่อยนาตาลีไป   “ฉันไม่ได้แตะต้องคุณเพราะฉันสงสารคุณ แต่คราวนี้ ฉันรู้สึกว่าคุณสกปรก” โทเบียสพูดอย่างเย็นชา   เขาจากไปอย่างไร้ความปราณีเมื่อพูดจบ   นาตาลีกลั้นน้ำตาไว้ เธอรู้สึกเหมือนเธอเป็นคนงี่เง่า   ทำไมเธอถึงคิดว่าโทเบียสเป็นคนดี?   ผู้ชายที่ดีจะปฏิบัติกับเธออย่างนั้นหรือ?   “ฉันไม่ได้แตะคุณเพราะฉันสงสารคุณ แต่คราวนี้ ฉันพบว่าคุณสกปรก”   คำพูดของเขายังติดอยู่ในใจเธอ   เธอหวนนึกถึงใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามของโทเบียสเมื่อเห็นเธอสวมวิกสีแดงและสวมชุดที่น่ากลัว   โทเบียสคงจะรังเกียจเธอมาก เขาตกลงที่จะเป็นสามีในนามของเธอเพราะแม่ของเขาต้องการให้เขาแต่งงาน   เขาซื้ออพาร์ตเมนต์ให้เธอ ให้ช็อกโกแลตแก่เธอ และยืนขึ้นเพื่อเธอ แต่มันเป็นเรื่องโกหก   เขาไม่ได้ใจดีกับเธอ เขาทำเพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม