สรุปวันนี้สืออู๋เฉินขนเนื้อหมู 15 กิโล กระดูกอ่อน 8 กิโล กระดูกซี่โครง 10 กิโล และเครื่องในหมูจำนวน 8 กิโลใส่รถเข็นเตรียมจะเข็นกลับบ้าน ที่ได้หมูมาเพิ่มขึ้นเพราะหัวหน้าคอมมูนขอให้คนทั้งคู่ช่วยแบ่งซื้อเพิ่มอีกเพราะกลัวว่าหมูจะเหลือเยอะเกินไปแล้วกว่าจะไปเร่ขายตามคอมมูนอื่นๆ ก็กลัวว่าเนื้อหมูจะเน่าเสียเสียก่อน
“อืม หมูเยอะขนาดนี้ กินกี่วันกี่เดือนถึงจะหมดล่ะเนี่ย นายนี่โชคดีจริงๆ ที่ได้กินข้าวนิ่ม” น้ำเสียงที่ดังอยู่ทางด้านหลังนั้นเป็นใครอื่นไปไม่ได้ เผิงเจียวหวงยืนจับจ้องชายหนุ่มที่กำลังขนส่วนต่างๆ ของหมูขึ้นรถเข็นอย่างไม่สบอารมณ์นัก วันนี้บ้านสือซื้อเนื้อหมูเพียง 2 กิโลเท่านั้น แม่ของเขาก็คงจะแบ่งทำเนื้อหมูตากไปสัก 1 กิโล อีก 1 กิโลอาจจะผัดและรมควันเก็บเอาไว้ คิดๆ แล้วมันน่าแค้นใจนัก จำนวนเนื้อหมูที่บ้านเขามีกับที่ตัวอัปมงคลอย่างสืออู๋เฉินมีมันช่างต่างกันลิบลับ ไหนจะกระดูกอ่อนกับกระดูกซี่โ
