“นี่มันเรื่องเหลวไหลอันใดกัน ฉันไม่เชื่อหรอก” สือหมิงยู่หรือลุงใหญ่เอะอะโวยวายขึ้นมาเมื่อได้ยินซุ่ยหนิงอันภรรยาจอมงกจีบปากจีบคอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่แปลงนารวมอีกฝั่งหนึ่งของคอมมูน วันนี้ที่บ้านของลุงใหญ่นั้นไปลงภาคสนามที่แปลงนารวมอีกฝั่งหนึ่งจึงไม่ได้เห็นกับตาเรื่องที่ชาวบ้านร่ำลือกันถึงอาหารเลิศรสที่คนที่ได้ชื่อว่า ‘สิ้นไร้ไม้ตอก’ ทั้งสองได้กินกัน
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะพี่หมิงยู่ ก็หัวหน้าซวนน่ะสิเป็นคนบอกเองว่าหยางฟางหรงน่ะซื้อที่ดินท้ายหมู่บ้านที่สองคนนั่นปลูกกระท่อมอยู่เป็นเงินถึง 1000 หยวน”
“อะไรนะ! 1000 หยวน นี่มันเรื่องบ้าบออะไร?” สือหมิงยู่ ลุงใหญ่ผู้ที่ไม่เคยเห็นหลานชายตัวอัปมงคลอยู่ในสายตาอุทานออกมาอย่างไม่อาจจะเชื่อหูตัวเอง สำหรับตัวเขาและชาวบ้านทั้งหลายนั้นเงิน 1000 หยวนมันมากมายมหาศาลเกินกว่าจะจับต้องได้
“มันเป็นไปแล้วพี่ แล้ววันนี้สองคนนั่นก็ได้กินพะโล้ขาหมูกับคากิ
