เพล้ง!
“นี่มันเรื่องบ้าอะไร?”
“นั่นน่ะสิ ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“ฉันไปสืบมาแล้วนะพ่อ หัวหน้าซวนบอกกับผู้ช่วยเฉียเองเลยว่าที่ดินสองแปลงท้ายหมู่บ้านนั้นนังฟางหรงมันซื้อไว้” หยางลู่เอินเล่าพลางทำหน้าเคร่งเครียด
“มันไปได้เงินจากไหนมาซื้อ แว่วๆ ว่าราคาที่ดินนั้นแปลงละ 500 หยวนเชียวนะ หรือว่า…สมุดบัญชี!” หลัวอิ๋นฟางตาเบิกโพลงเมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์
“ต้องใช่แน่ๆ ถ้าอย่างนั้นเราต้องรีบเข้าเมืองกัน” หยางลู่เมิ่งมีท่าทางร้อนรน พูดจบเขาก็รีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องนอน เข้ารื้อค้นหีบเหล็กใบเขื่อง
“วันนี้มีเกวียนเข้าในเมืองพอดี เรารีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ เดี๋ยวจะไปไม่ทันเกวียน” หยางลู่เอินรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสวยของเจ้าหล่อน พอเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นผู้เป็นพ่อทำท่าหัวเสีย ในมือถือสมุดบัญชีธนาคารสภาพกลางเก่ากลางใหม่เอาไว้แน่น หญิงสาวสังเกตเห็นว่ามือของพ่อสั่นน้อยๆ
“สมุดบั
