บทที่ 6
736 คำ
สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 6
"เอ๊ะนี่คุณ!" จากมือที่โอบเอวเธออยู่ตอนนี้ขยับต่ำลงมาวางแนบกับสะโพก ฟ้างามไม่ทนอีกแล้วเธอรีบขยับตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเลย เพราะถ้ายังอยู่มีหวังได้ตบลูกค้าแน่
"ดะ เดี๋ยวก่อนสิครับคุณฟ้า" ผู้ชายที่ฟ้างามเรียกว่าสมชายกำลังจะเดินตามเธอไป แต่ก็ถูกขัดขวางโดยบอดี้การ์ดของทางคลับ "อะไรของพวกมึงเนี่ย หลบไปสิ"
"เชิญคุณออกไปข้างนอก"
"อะไรวะกูเป็นลูกค้าอยู่ดีๆ จะมาเชิญกูออกไปได้ยังไง"
"ถ้าออกไปเองตอนนี้จะไม่ต้องเสียเงินสักบาท"
ผู้ชายคนนั้นหันไปมองดูอาหารและเครื่องดื่มที่อยู่บนโต๊ะทำไมแค่นี้จะจ่ายไม่ได้
"ค่าอาหารไม่เท่าไรหรอก แต่ค่านั่งเอนเตอร์เทนของคุณฟ้างาม แถมเป็นงานแรกของเธอด้วย คุณคิดว่าทางร้านจะเรียกเก็บเท่าไร"
ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมาให้เห็น จะอยู่ทำไมล่ะ ลูกค้าคนที่ฟ้างามนั่งด้วยเมื่อครู่รีบหยิบเอาของสำคัญของตัวเองก่อนจะเดินออกไปอย่างเร็ว
อีกมุมหนึ่งของโซนวีไอพีที่ฟ้างามกำลังจะเดินผ่าน
"จะรีบไปไหนคุยกันหน่อยสิ" น้ำเสียงเย็นชาราวกับน้ำแข็งที่เอ่ยออกมาทำให้อีกฝ่ายไม่อยากหยุดพูดด้วยเลย
แต่ถ้าเธอไม่คุยด้วยมันยิ่งจะเพิ่มความไม่พอใจในตัวเธอมากขึ้น ..ฟ้างามเลยยอมหยุดแล้วหันไปมองหน้าผู้ชายที่นั่งคลอเคลียกับเด็กในความดูแลของเธออยู่
"คุณต้องการอะไรคะ เดี๋ยวฉันจะให้พนักงานเสิร์ฟมารับออเดอร์นะคะ"
"ต้องการเธอ" คำพูดนี้ออกจากปากสมิงดำ สาวๆ ที่นั่งอยู่ข้างๆ หันมองมาดูที่ฟ้างามก่อนจะหันมองดูหน้ากัน
"จะมองกันอีกนานไหม มีอะไรทำก็ไปทำสิ" สมิงดำพูดพลางขยับมือออกจากการโอบเอวทั้งสองอยู่
แต่ทว่ามันก็ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้พวกเธอมากขึ้น หัวหน้าก็หัวหน้าเถอะถ้าทุกคนรวมตัวกันไม่สนับสนุนหัวหน้าคนนี้คอยดูนะว่าทางร้านจะเลือกใคร
จังหวะนั้นสมิงดำส่งสัญญาณบอกลูกน้องให้เปิดห้องวีไอพีอีกห้องหนึ่ง เพราะตอนนี้เขานั่งอยู่แค่โซนพิเศษด้านนอก
"ฉันมีงานต้องทำค่ะ ถ้าคุณมีอะไรจะคุยก็คุยตรงนี้เลย"
"หุ้นส่วนครึ่งหนึ่งของที่นี่ยังไม่มีอำนาจมากพอที่จะเรียกเธอเข้าไปคุยด้วยเลยเหรอ" เขาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องวีไอพีที่ตอนนี้ลูกน้องเปิดไว้รอแล้ว
ฟ้างามรวบรวมความกล้าหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะก้าวตามเข้าไปในห้องนั้น
"กลัวฉันกินหรือไงไม่เห็นเก่งเหมือนปาก" ครั้งแรกที่ทั้งสองเจอกันมันยังทำให้เขาไม่เคยลืมผู้หญิงคนนี้ได้เลย
วันแรกที่ทั้งสองเจอกันก็คือวันที่ฟ้างามมาตามเด็กในความดูแลของเธอออกไปรับแขก เพราะวันนั้นพวกเธอทั้งหลายต่างก็อยากจะเอนเตอร์เทนเสี่ยสมิงดำเพราะเขากระเป๋าหนัก แต่ฟ้างามไม่สนใจว่าเขาเป็นใคร มันเลยเป็นการหยามหน้าเขามาก
"มีอะไรจะคุยก็คุยมาสิคะ" คิดเสียว่าเขากำลังคุยงานแล้วกัน
"เคยเรียนมารยาทมาไหม เวลาคุยกับผู้ใหญ่ใครเขามายืนค้ำหัวกันแบบนี้"
มุมที่เขานั่งอยู่เป็นตรงกลางของโซฟา ไม่ว่าเธอจะเดินไปนั่งด้านซ้ายหรือด้านขวาเขาก็สามารถที่จะ..
"อุ๊ย" สะโพกงามยังไม่แตะกับโซฟาเลยด้วยซ้ำก็ถูกอีกฝ่ายกระชากให้มานั่งลงบนตัก "ปล่อยนะ!"
"ทำไม..ทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง"
"ฉันเลือกค่ะ"
"เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ แต่ใบหน้านั้นบ่งบอกถึงความไม่พอใจเอามากๆ ก่อนที่เจ้าของร่างกำยำจะหันไปสั่งให้ลูกน้องที่ยังคงอยู่ในห้องนี้ออกไปให้หมด
🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
