ตอนที่9 เริ่มที่ใครก่อนดี...
1875 คำ
"เริ่มที่ใครก่อนดีคะ"ข้าวหอมทำใจอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยถามสามพี่น้องอย่างเขินอายเพราะเธอไม่เคยจุ๊บปากกับใครมาก่อนเลย
"พี่ครับ พี่เป็นพี่ใหญ่สุด"จอมทัพเสนอหน้าขึ้นก่อนเป็นคนแรกในฐานะพี่ใหญ่โดยมีน้องชายทั้งสองคนได้แต่มองหน้าจอมทัพอย่างทำอะไรไม่ได้
เมื่อสุดสิ้นคำพูดของจอมทัพข้าวหอมก็ยื่นมือเรียวไปจับใบหน้าหล่อของจอมทัพอย่างอ้อยอิ่งแล้วหลับตาลงก่อนจะค่อยๆโน้มริมฝีปากเรียวไป จุ๊บ ที่ปากหยักเบาๆแล้วผละออก
"ต่อไปพี่จอมพลยื่นหน้ามาสิคะ"พูดจบข้าวหอมก็ขยับตัวไปข้างหน้าแล้วยื่นมือเรียวไปจับใบหน้าหล่อของจอมพลเอาไว้แล้วทำแบบเดียวกันกับจอมทัพ จุ๊บ
"ถึงคิวพี่แล้ว"จอมเดชพูดพร้อมกับขยับหันใบหน้าหล่อเข้าไปมาหาข้าวหอมอย่างตั้งใจพร้อมกับคว้าท้ายทอยของข้าวหอมเข้าไปบดขยี้จูบลงที่ริมฝีปากเรียวอย่างรวดเร็วจนข้าวหอมตั้งตัวไม่ทัน
"อื้อ...."ข้าวหอมส่งเสียงต้านในลำคอเบาๆเพราะตอนที่จอมเดชจูบเธออย่างดูดดื่มแม้ว่าจะไม่มีการล่วงล้ำสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปาก มือเรียวพลางยกมือขึ้นไปดันหน้าอกแกร่งของจอมเดชออก
"อื้ออออ พะ...พอแล้วค่ะ ข้าวหอมไปเรียนก่อนนะคะ"พูดจบข้าวหอมก็รีบเปิดประตูรถแล้วสาวเท้าลงจากรถก่อนจะเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปในอาคารเรียนอย่างรวดเร็วทันทีโดยสามพี่น้องก็ได้มองตามแผ่นหลังของข้าวหอมไปอย่างเสียดาย
"แม่ง!!!กูแข็งไปหมดแล้ว กูจะทนไม่ไหวแล้วนะโว้ย กูอยากขย้ำกระต่ายน้อยตัวนี้ฉิบหาย"จอมพลพูดขึ้นพร้อมกับลูบแก่นกายที่กำลังแข็งตัวอยู่ภายใต้กางเกงราคาแพงไปมา
"กูก็ด้วย กูโคตรอยากจับน้องเขากระแทกเลย"จอมเดชพูดขึ้นโดยสายตาคมไม่ยอมละออกจากแผนหลังบางๆของข้าวหอมเลย
เพี๊ยะ!!!
"โอ๊ย!!! อะไรของพวกมึงวะตีกูทำไม"จอมเดชยกมือหนาขึ้นลูบหัวตัวเองเบาๆแล้วเอ่ยปากถามพี่ชายทั้งสองคนอย่างไม่พอใจ
"มึงแม่งจริงๆเลย ตกลงกันไว้แล้วว่าจะค่อยๆเป็นค่อยๆไป วันนี้แค่ให้น้องจุ๊บเราก่อน แต่มึงแม่งคว้าต้นคอน้องข้าวหอมมาจูบเลย เดี๋ยวกระต่ายน้อยก็ตื่นตกใจหนีไปก่อนพอดี"จอมทัพเอ่ยตำหนิน้องชายด้วยน้ำเสียงกดต่ำขืนปล่อยให้จอมเดชวู่วามอยู่แบบนี้มีหวังกระต่ายน้อยของพวกเขาต้องวิ่งแจ่นหนีไปแน่ๆ
"ใช่ แม่งเล่นนอกบท นิสัย"จอมพลเอ่ยตำหนิน้องชายอีกคน
"โถ่ ก็มันอดใจไม่ไหวนี่วะ ว่าแต่ปากน้องนุ่มโคตรๆ ไปละบาย"พูดจบจอมเดชก็รีบลงจากรถไปทันทีก่อนที่จะถูกจอมทัพกับจอมพลเล่นงานอีกรอบ
หลังจากที่จอมเดชชิงวิ่งไปก่อนทั้งสามคนก็ได้แยกย้ายกันไปเรียน โดยจอมทัพเองเดินไปเข้าห้องเรียนที่มีเจ้าขุนนั่งรออยู่ อยู่ที่ประจำของเขาแล้วซึ่งในขณะที่กำลังนั่งเรียนสายตาของเจ้าขุนจ้องมองไปที่น้ำหวานด้วยสายตาหวานเชื่อมโดยไม่สนใจจอมทัพที่พึ่งมาถึงเลย
"เป็นไงวะ ดีกันรึยัง"
"ก็ไม่ค่อยดีเท่าไร แต่ยอมให้กูไปรับไปส่งแล้ว"เจ้าขุนบอกกับเพื่อนพร้อมกับรอยยิ้ม
"หึ กูบอกแล้วว่าให้ลากไปเคลียร์กันบนเตียงแบบตัวต่อตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยว มึงก็ไม่เชื่อกู ถ้าเชื่อกูป่านนี้ง้อสำเร็จแล้ว"จอมทัพขึ้นอย่างขบขันก่อนจะส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
"ไอ้ห่า มึงพูดเบาๆสิเดี๋ยวน้ำหวานได้ยินกูก็งานเข้าอีกหรอก คนนี้กูรักจริงหวังแต่งกูถึงให้เกียรติเขาไง"เจ้าขุนรีบเอามือหนาปิดปากจอมทัพเพื่อนรักเอาไว้แล้วพูดเสียงขึ้นเบาๆ
"อื้ม ดีแล้วงั้นมึงก็ง้อต่อไปก็แล้วกัน ไม่ต้องห่วงน้องข้าวหอม วันนี้พวกกูก็ไปรับข้าวหอมมาแล้วตอนนี้ก็ขึ้นเรียนไปแล้วด้วย แถมเมื่อเช้าพวกกูยังได้กินข้าวต้มปลาแสนอร่อยฝีมือแม่มึงด้วยนะ อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆ เดี๋ยวเย็นนี้พวกกูก็จะไปส่งข้าวหอมเอง เผื่อได้กินอาหารเย็นอีก"จอมทัพพูดออกมาด้วยสีหน้าท่าทางปกติโดยเหมือนกับว่าเขานั้นเห็นข้าวหอมเป็นน้องของเขาจริงๆ
"ขอบใจนะเพื่อน น้ำหวานเเม่งง้อยากฉิบ ปากบอกให้โอกาสกูแล้วแต่ถ้ากูยังทำตัวเหมือนเดิมอีกเขาก็คงจะเลิกกับกูจริงๆ กูคงต้องไปรับส่งน้ำหวานอีกหลายวันหน่อย ช่วงนี้ฝากข้าวหอมด้วยนะ"เจ้าขุนตบไหล่จอมทัพเหมือนเป็นการขอบคุณแล้วเอ่ยปากฝากฝังน้องสาวไว้กับเพื่อนรักอย่างสบายใจโดยที่ไม่สงสัยอะไรเลย
"เอางี้สิ อาทิตย์หน้าวันเกิดไอ้เดช พวกกูว่าจะจัดปาร์ตี้ที่คอนโด มึงก็ชวนน้ำหวานมาด้วยสิ พวกกูก็ว่าจะชวนน้องข้าวหอมไปด้วย บางทีการที่ให้สาวๆได้คุยกันเองมันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ให้น้องสาวมึงค่อยๆเคลียร์กับน้ำหวานก็น่าจะเข้าใจกันแล้ว ส่วนมึงคนกลางก็จะลอยตัวยังไงล่ะ"จอมทัพที่นั่งเงียบอยู่สักพักก็พูดเสนอขึ้นมาเมื่อคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ แผนการต้อนกระต่ายเข้าห้อง
"เอ่อจริงว่ะ ทำไมกูคิดไม่ได้วะ"เจ้าขุนคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เมื่อพอมองเห็นทางแก้ปัญหาได้ ข้าวหอมเป็นคนน่ารักและเข้ากับคนได้ง่ายหวังว่าน้ำหวานกับข้าวหอมจะเข้ากันได้ดี เพราะถ้าให้เลือกระหว่างแฟนกับน้องสาว สุดท้ายเขาก็เลือกไม่ถูกอยู่ดี
"งั้นเอาตามนี้นะ เรียนเถอะอาจารย์มาแล้ว"จอมทัพพูดสรุปตัดบททันทีก่อนจะนั่งเรียนอย่างสบายใจได้ช่วยทั้งเพื่อนได้ช่วยทั้งตัวเองแบบนี้สิค่อยน่าช่วยขึ้นมาหน่อย
'15:54นาที เวลาเลิกเรียน'
'ข้าวหอม ช่วงนี้พี่จะให้พวกไอ้ทัพไปรับไปส่งก่อนนะ พี่ขอเวลาเคลียร์กับน้ำหวานอีกสักพักนะ'
เมื่ออาจารย์ปล่อยข้าวหอมก็หยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายขึ้นมาอ่านข้อความที่เจ้าขุนส่งมาก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่เธอก็เป็นเด็กดีที่เชื่อฟังพี่ชายเหมือนเดิม ในเมื่อช่วงนี้พี่ชายต้องไปง้อแฟน เธอก็ไม่อยากเป็นตัวมีปัญหาหรือเป็นสาเหตุทำให้เขาเลิกกันจึงยอมพี่ชายไปในที่สุด
สามพี่น้องไปส่งข้าวหอมที่บ้านเหมือนกับวันสองวันที่ผ่าน โดยทุกคนก็นั่งประจำตำแหน่งของตัวเอง ซึ่งระหว่างที่นั่งรถสามพี่น้องก็ชวนข้าวหอมพูดคุยเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกอึดอัดและพวกเขาเองก็อยากรู้เกี่ยวกับการเรียนของข้าวหอมด้วยว่าเป็นยังไงบ้าง มีใครเข้ามาใกล้บ้างรึเปล่า
"ข้าวหอมเกรงใจพวกพี่จังเลยค่ะที่ต้องมารับมาส่งข้าวหอมทุกวันแบบนี้ ข้าวหอมเลยคิดว่าจะลองขออนุญาตคุณแม่ขับรถมาเรียนเองดีกว่านะคะจะได้ไม่รบกวนพวกพี่ๆ"จู่ๆข้าวหอมก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนสีหน้าแสดงออกถึงความเกรงใจสามพี่น้องเป็นอย่างมาก ซึ่งคำพูดของข้าวหอมมันก็ทำให้สามพี่น้องตกใจมาก
"ข้าวหอมรู้ไหมครับว่าผู้หญิงขับรถไปไหนมาไหนคนเดียวมันอันตรายแค่ไหน แล้วน้องข้าวหอมขับรถเก่งแล้วหรอครับ"จอมเดชที่กำลังขับรถอยู่ถึงกับชะลอรถแล้วรีบเอ่ยถามสาวน้อยด้วยสีหน้าท่าทางเป็นห่วงทันที
"ยะ...ยังเลยค่ะ ข้าวหอมยังขับรถไม่เก่งเลยค่ะ แฮ่ๆ ข้าวหอมเคยขับแค่ถนนในหมู่บ้านไม่เคยออกถนนใหญ่แบบนี้เลยค่ะ"ข้าวหอมได้แต่หัวเราะแห้งๆออกมา เพราะเธอยังขับรถไม่เก่งแถมยังไม่เคยออกถนนใหญ่เลยจริงๆ
"นั่นไงครับ แล้วถ้าเกิดข้าวหอมเป็นอะไรขึ้นมาพวกพี่คงรู้สึกผิดมากเลยที่ดูแลน้องสาวคนเดียวก็ไม่ได้ อีกอย่างนะ ถ้าน้องข้าวหอมขับรถไปชนคนตายขึ้นมา มันจะเป็นตราบาปติดตัวข้าวหอมไปตลอดชีวิตเลยนะครับ"จอมพลก็รีบเอ่ยสนับสนุนจอมเดชทันทีพร้อมกับยกความเป็นความตายขึ้นมาขู่น้อง
"แต่...ข้าวหอมเกรงใจพวกพี่จริงๆนะคะ"ข้าวหอมพูดออกมาเบาๆแล้วทำหน้าสำนึกผิด นั่นสิถ้าเธอขับรถไปชนคนตายขึ้นมาจริงๆล่ะจะทำยังไงดี
"พี่รับปากไอ้เจ้าขุนไว้แล้วครับว่าจะดูแลน้องข้าวหอมแทนมันเอง น้องข้าวหอมอย่าทำให้เจ้าขุนมันห่วงหน้าพะวงหลังดีกว่านะ มันคงไม่ให้ข้าวหอมขับรถเองหรอกมันคงเลือกที่จะกลับมาดูแลข้าวหอมด้วยตัวเอง จนต้องเลิกกับน้ำหวานแน่ๆ"จอมทัพรู้ว่าข้าวหอมรักเจ้าขุนมาก จึงยกเอาเจ้าขุนขึ้นมาอ้างและเมื่อเห็นสีหน้าลังเลใจของข้าวหอมจอมทัพก็รีบพูดต่อทันที
"ให้พวกพี่มารับมาส่งเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว อีกไม่นานเจ้าขุนคงปรับความเข้าใจกับน้ำหวานได้เดี๋ยวมันก็กลับมาดูแลน้องข้าวหอมเหมือนเดิม น้องข้าวหอมไม่ต้องเกรงใจพวกพี่นะครับ เพราะบ้านของน้องข้าวหอมก็เป็นทางผ่านไปคอนโดของพวกพี่อยู่แล้ว"
"จริงหรอคะ"ข้าวหอมที่ได้ยินแบบนั้นก็ลังเลใจไม่หาย
"ใช่ครับ อ่อ อาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดของจอมเดช พวกพี่จะจัดงานวันเกิดที่คอนโด น้องข้าวหอมไปด้วยนะไอ้เจ้าขุนก็จะพาน้ำหวานมาเหมือนกัน น้องข้าวหอมจะได้เคลียร์ใจกับน้ำหวานช่วยไอ้เจ้าขุนมันด้วยยังไงล่ะ ดีไหม หื้ม"จอมทัพรีบดำเนินการตามแผนทันทีขืนรอช้าเสียฤกษ์เสียยามหมด
"ดีค่ะ ข้าวหอมก็อยากคุยกับพี่น้ำหวานอยู่เหมือนกันค่ะ งั้นข้าวหอมจะไปงานวันเกิดพี่จอมเดชนะคะ"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้วข้าวหอมยิ้มออกอย่างดีใจที่จะได้ช่วยพี่ชายบ้าง
ส่วนสามพี่น้องเองเมื่อได้ยินคำตกลงของสาวน้อยก็สบตากันแล้วยิ้มกว้างออกมาอย่างถูกใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
พวกเขาขับรถนานนับครึ่งชัวโมงกว่าจะมาถึงบ้านของข้าวหอมและก่อนที่ข้าวหอมจะสาวเท้าลงจากรถรถคันหรูพวกเขาก็ให้ข้าวหอมปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเดิมโดยต้องหอมแก้มพวกเขาทีละคน
- ผู้เขียน
