ซีเมื่อเห็นหน้าของเธอก็อารมณ์ขุ่นมัว เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมไม่ช่วยเหลือเธอ ทั้ง ๆ ที่เขาได้ชื่อว่าเป็นคนหนึ่งที่มีน้ำใจสุด ๆ เป็นประธานคณะตอนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เป็นตัวตั้งตัวตีในทุกเรื่องที่เป็นกิจกรรมสร้างสรรค์ และช่วยเหลือสังคม
ตอนนี้เขาทำตัวเหมือนคนแล้งน้ำใจที่สุด กับผู้หญิงตัวคนเดียวที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุ และ ณ เวลานี้ รถเธอก็จอดเสียอยู่ท่ามกลางสายฝนและพายุที่พัดกระหน่ำ เขาตัดสินใจกลับรถในทันที กลับไปหาเธอ และจะช่วยเธอ
รถของพชรวิ่งกลับมาจนถึงที่เกิดเหตุ เขากะพริบไฟถี่ ๆ และบีบแตรเสียงดังลั่น แต่ไม่มีวี่แววของหญิงสาวที่จะกดกระจกลงมาพูดด้วย
“เป็นอะไรไป” เขาตกใจ รีบลงไปจากรถอย่างรวดเร็ว
วุ้นเย็นนอนไม่ได้สติอยู่ที่เบาะหลัง ตัวห่อนอนขดอยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ ของเธอ
ปึก...ปึก...ปึก.... เขาทุบกระจกรถ แต่เธอก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ รถยนต์เธอเครื่องดับไปแล้ว แต
