บทที่16
เอาใจไม่เก่ง
นามิ...
ฉันไม่รู้ว่าทุกคนในบ้านเป็นอะไรคุณพ่อของคุณเรียวมะดูเครียดมากคุณไอริบอกว่าเป็นเรื่องปกติ คุณพ่อไม่ค่อยชอบเรื่องพวกนี้เวลารู้ว่าจะมีปัญหาก็จะมีห่วงแบบนี้ทุกครั้ง
กลับขึ้นมาบนห้องคุณหนูไดก็หนีหลับไปแล้วเหลือเพียงฉันที่นั่งเก็บของที่ซื้อมาวันนี้เข้าตู้ส่วนเสื้อผ้าก็ให้แม่บ้านเอาไปซักจะซักเองก็ถูกคุณแม่ยูริดุ พอคุณเรียวมะเข้ามาเขาก็เดินเข้าไปนอนกอดลูกชายฉันจึงหยิบหมอนผ้าห่มของตัวเองออกมานอนเตียงสำรอง
“ทำอะไรของเธอนามิ”
“เดี๋ยวนามิไปนอนเตียงเล็กเองค่ะ นายท่านจะได้นอนกับคุณหนูได”
“เดี๋ยวฉันพาลูกไปนอนเตียงเล็กเองเธอขึ้นมานอนข้างบนเถอะ”
คุณเรียวมะอุ้มลูกชายมานอนเตียงเล็กเขาจัดการห่มผ้าหอมหน้าผากจนพอใจ ฉันเองก็พึ่งเคยเห็นเขาในมุมนี้เหมือนกันสรุปแล้วคืนนี้ฉันต้องนอนกับเขาจนเช้า เราไม่ได้ทำอะไรกันเพราะฉันกลัวว่าคุณหนูไดตื่นมาเห็นแล้วจะเกิดปัญหา
วันต่อมา
ฉันลงมาก
